Livermore: Het element

Livermorium is de synthetische superzware, niet in de natuur voorkomende, element met het symbool Lv en atoomnummer 116. Het is het zwaarste lid van de groep 16 in het periodiek systeem. Een stabiele isotoop is niet bekend op dit moment. Het werd voor het eerst ontdekt in 2000. Sindsdien zijn er ongeveer 30 atomen van livermore geproduceerd. De meest stabiele isotoop is livermore-293 met een halfwaardetijd van circa 60 milliseconde.Het element wordt alleen gebruikt voor wetenschappelijke proeven in fysische laboratoria.

Plaats van het element livermore in het periodiek systeem

Een sterk radioactief metaal. Wordt alleen gebruikt in onderzoek. Het heeft geen biologische rol. Livermore komt niet van nature voor, het wordt gemaakt door Curium atomen te bombarderen met calcium atomen. De meest stabiele isotoop heeft een halfwaardetijd van circa 60 milliseconden. Het element Livermore volgt na Polonium in het periodiek systeem en zijn eigenschappen kunnen daar met redelijke benadering van afgeleid worden

Algemene eigenschappen van het element Livermore

Chemische eigenschappen van het element Livermore

Fysische eigenschappen van het element Livermore

De stabielste isotopen van livermore

Synthese Livermore (Nucleosynthese)

Onderstaande tabel geeft doel en projectiel die kunnen leiden tot de atoomkern met 116 protonen, dus atoomnummer 116.

De recente geschiedenis van livermore

• 2000, Russische wetenschappers detecteren een enkel atoom livermorium, isotoop 292Lv.
• 2001 bij herhalen van de reactie produceren ze nog 2 livermore atomen.
• Een derde atoom 293Lv. werd vastgesteld, in deze reactie werden nog 2 atomen 293Lv gedetecteerd.
• 2010 wetenschappers detecteren zes atomen livermore; twee atomen 293Lv en vier atomen 292Lv.

Voorspelling chemische gedrag van Livermore

De chemie van livermore wordt afgeleid onder andere uit die van polonium.

• Het moet oxidatie ondergaan voor de vorming van dioxide, LvO2.
• De trioxide, LvO3 is plausibel, maar onwaarschijnlijk.
• De stabiliteit van een +2 toestand moet zich uiten in de vorming van een eenvoudig monoxide, LvO.
• Fluorering resulteert in een tetrafluoride, LvF4 en / of difluoride, LvF2; hexafluoride, LvF6 is mogelijk maar onwaarschijnlijk.
• Chlorering en brominering leidt tot dihalogeniden, LvCl2 en LvBr2.
• Oxidatie door jood geeft livermore jodide LvI2.

Gebruikte chemische symbolen