Een brein in onze darmen

Wist je dat we een brein in onze darmen hebben? Dit is geen metafoor of een seksgrap. Afgezien van de massa in ons hoofd, waardoor je dit kunt lezen, is er nog een ander brein dat zich bevindt in het spijsverteringsstelsel. Het heeft ongeveer 100 miljoen neuronen (tegenover circa 100.000 miljoen in de andere hersenen), en hoewel we het niet gebruiken om te denken, is het verantwoordelijk voor de verwerking van bepaalde emoties en fundamentele bewegingen voor het leven.

Klinkt "tweede brein" pretentieus?

Het zenuwstelsel van onze darmen is een neuronnetwerk langs de darmen en is aanwezig bij alle gewervelde dieren. Deze kleine hersenen kunnen autonoom functioneren, zelfs als de verbindingen gesneden worden met de rest van het zenuwstelsel.
De termen "tweede brein" of "tweede hersenen", die misschien een beetje pretentieus kunnen klinken voor iets dat leeft in de riolen van het lichaam verwijst naar haar vermogen om informatie te verwerken en verzenden, onafhankelijk van het centrale zenuwstelsel, met sensorische stimuli. Het synthetiseert zijn eigen neurotransmitters (dopamine, serotonine, enz.), heeft alle bekende types van neuronen en creëert synapsen net als alle hersenen (dit betekent dat je kunt leren). Dat we het dus ons "tweede brein" noemen is dus geen metafoor, zoals het derde oog of derde been, maar het betekent ook niet dat zijn functie vergelijkbaar is aan die van het brein dat hoeden draagt.

Het onthullen van de donkerste geheimen

Voor de rest is het een orgaan dat zeer weinig bestudeerd is, hoewel verscheidene specialisten al enkele decennia strijden om een "Neurogastroenterology" te creëren om haar donkerste geheimen te onthullen.

Aanvankelijk werd aangenomen dat het alleen diende om de darmen te controleren, aangezien deze geen directe verbinding met de eerste hersenen hebben. Maar toen werd ontdekt dat het ook andere belangrijke functies uitvoerde. De darm-hersenen werken tevens ook als een verlengstuk van de principale hersenen. Wanneer het waarschuwingssignalen ontvangt van “de baas” , die comfortabel wordt beschermd door de schedel op de hoogste etage-, moet het aan de slag en de evacuatie verzorgen in de darmen. En er is een goede reden voor deze schijnbaar lastige beslissing om goed te poepen: "plof" of erger, het kwaad maken van de "drie musketiers" kan een dodelijke infectie creëren in de darmen, tenzij ze voldoende schoon zijn. Het verdient de voorkeur redeneert de tweede hersenen, dat de ramp naar buiten geparkeerd wordt.

Lastig onderzoek

Maar dit vuile en vitale werk verhindert de darmen niet van het hebben van een complexe darmpsychologie die zelfs kan leiden tot gezondheidsaandoeningen - met inbegrip van geestelijke - die onvermijdelijk invloed zullen uitoefenen op ons bewustzijn. Deze kwestie wordt erg rustig bestudeerd en de ontwikkelingen zijn matig en weinig bekend. Zoals met veel onderzoeken het geval is speelt de beschikking over een acceptabel budget een belangrijke rol. Het is jammer dat sommige dingen gaan zoals ze gaan, maar dit thema lijkt zo opmerkelijk dat we er een paar vragen aan willen wijden zonder antwoord. Ja, het is al moeilijk om de grijze stof te bestuderen, laat staan dat je je moet voorstellen hoe weinig zin neurologen en psychologen hebben om dit brein aan te raken dat neigt naar het bruinachtige.

Speculaties en vragen

Tussen de ideeën waarover gespeculeerd wordt en die wellicht het meest de bovenste hersenen verleiden - die het wel leuk zouden vinden om een klein nederig vriendje te hebben - , is het idee dat dit vreemde zenuwstelsel verantwoordelijk is voor veel van onze gevoelens. Het lijkt erop dat, als we verder kijken dan onze stoelgang- de darmen bepaalde primaire emoties verwerken, in het bijzonder die met betrekking tot risico's, zoals angst en liefde.

Niettemin werd bevestigd dat de informatie die stroomt uit de beneden hersenen groter is dan die van de boven hersenen, waardoor het toch wel een belangrijke missie moet hebben. Sommige onderzoekers geloven dat er daar beneden vele onbewuste beslissingen genomen worden, die later door de grijze baas op zijn manier verwerkt worden. Vele oude beschavingen geloofden iets dergelijks als ook sommige stromingen van de moderne psychologie. Een aantal van de meest intelligente personages in de geschiedenis, zoals Aristoteles en Marilyn Vos Savant- speculeerden dat bepaalde gedachten zouden kunnen ontstaan buiten het hoofd.

De meest intrigerende vraag is: Hebben we een maag met een eigen geest ?
Daar binnen kan van alles aanwezig zijn. Heeft het onderbewustzijn? Heeft het instinct? Zorgt het voor de vlinders in de buik als we verliefd worden? Hoofdpijn? Zorgt het voor een overmatige transpiratie? In ieder geval, technisch gezien, is het een onbewust brein dat ons ooit ongetwijfeld zal verbazen.