Veronica Sherborne bewegingsmethode

Spellen hebben meestal een doel. Niet alleen zijn ze erg leuk, door gebruik te maken van spelen kan een kind veel leren. Ook voor personen met een verstandelijke beperking of psychiatrische patienten kan plezier en therapie goed samen gaan. Een voorbeeld hiervan is de Veronica Sherborne bewegingsmethode. Om hiervan een beter beeld te krijgen hierbij een duidelijke korte inleiding.

Wie was Veronica Sherborne?

Veronica Sherborne (Engeland 1922-1990) ontwikkelde, na jaren gewerkt te hebben als leerkracht lichamelijke opvoeding, een bewegingspedagogiek die gericht is op het stimuleren van de ontwikkelingsmogelijkheden van een kind of volwassene (al dan niet met handicap) en dit door middel van beweging. Door gebruik te maken van eenvoudige en praktische spellen en lichaamsoefeningen wordt er meer bewustzijn van het "zijn" gevonden. De methode is ook aanverwant aan Basale stimulatie en wel als onderdeel van vestibulaire stimulatie. Het plezier beleven staat hierbij voorop. Er zijn nooit verliezers of winnaars.

Doel van de Sherborne bewegingsmethode.

Het belangrijkste doel van de Sherborne-therapie is het ontwikkelen van zelfvertrouwen en vertrouwen, maar de therapie wordt ook gebruikt als motorische revalidatietherapie. Bij de Sherborne methode wordt een verbinding gelegd tussen de emotionele, relationele, sociale en lichamelijke ontwikkeling van het kind of de volwassene en dit door middel van relationship play's. Relationship play's zijn bewegingsspelletjes waarin het kind en/of de volwassene of de kinderen of volwassenen onderling:

• zelf kunnen ontdekken of onderzoeken hoe verschillende vormen van relaties tussen mensen samen werken
• meer bewust contact kunnen krijgen met hun eigen lichaam en de mogelijkheden daarvan
• het inhalen van ervaringen die een kind heeft gemist tijdens de eerste levensjaren.

Centraal staat het bewustzijn van eigen bewegingsmogelijkheden. Dit kan betekenen dat men zichzelf vanuit het eigen lichaam leert kennen maar ook kan uitbreiden naar de anderen toe. Mensen die zich bewust zijn van hun lichaam en de bewegingen kunnen deze ook beter in evenwicht krijgen en beter controleren wat over het algemeen een begin is naar het verkennen van de omgeving en daarbij communicatie. Wanneer dit eenmaal is bereikt krijgt men meer zelfvertrouwen en geloof in eigen kunnen en zijn.
De Sherborne therapie wil door middel van bepaalde bewegingen en spellen de persoonlijkheidsontwikkeling stimuleren. Hierbij worden dan weer twee basisbehoeften nagestreefd namelijk:

• vertrouwen; door veiligheid in de relatie met de anderen
• zelfvertrouwen; door de basisveiligheid in het eigen lichaam.

Doelgroep voor de Sherborne therapie.

De therapie wordt voornamelijk gebruikt bij de behandeling van personen met een verstandelijke beperking. Ook wordt de methode regelmatig toegepast bij kinderen die lijden aan autisme. Eveneens wordt de Sherborne therapie regelmatig toegepast tijdens de turnlessen bij kleuters met wederom als doel het ontdekken van hun eigen kunnen en het verlengen van zichzelf. Tijdens de bewegingsmethode van de Sherborne therapie zijn dan ook drie relaties mogelijk. Zij zorgen voor het succes en het behalen van het eigenlijke doel. Deze drie relatie's zijn:

• Met-elkaar-relaties: Dit is een meer zorgende, koesterende relatie. Vaak wordt deze oefeningen dan ook samen uitgevoerd met de therapeut, ouder of een ouder kind (in combinatie met een jong kind).

Vb: Begeleider zit met de benen wijd, client zit er tussen. Langzaam schuift de begeleider de client door de ruimte heen.

• Met-elkaar-relatie (afstemmen van zichzelf en samenwerken met anderen): Ook wel de gedeelde relatie genoemd. Men dient samen te werken om de opdracht of oefening op een prettige manier te ervaren.

Vb: Twee kinderen zitten met de voeten tegen elkaar en houden elkaars handen vast, door midddel van samenwerken proberen ze samen/tegelijk op te staan.

• Tegen-elkaar-relatie ( de kracht van het eigen lichaam): Men staat eigenlijk tegenover elkaar. De kracht van het eigen kunnen wordt op deze manier benadrukt.

Vb. De ouder maakt zich heel erg zwaar en het kind mag proberen de ouder door de ruimte te rollen of te verplaatsen.

Elk van de bovengenoemde relaties is zinvol en nodig. Op deze manier ervaren de personen dat er vertrouwen komt in zichzelf maar ook naar anderen toe. Wanneer er kinderen zijn met een leer-/gedrags-/ontwikkelingsachterstand kan deze methode bijdragen aan een beter zelfbeeld. Dit komt omdat kinderen met een van de bovenstaande problematieken vaak maar tot een relatievorm in staat zijn. Dankzij deze methode krijgen ze opnieuw de kans kennis te maken met hun eigen lichaam en de kracht die hieruit voortvloeit maar ook op een spelenderwijze manier de kans om sociale contacten op te gaan bouwen.