Verschillen mannelijke en vrouwelijke seriemoordenaars

Mannen en vrouwen verschillen duidelijk van uiterlijk, maar de seksen verschillen ook op meerdere gebieden die misschien niet zo duidelijk te zien zijn vanaf de buitenkant. Naast het feit dat mannen meestal fysieker sterker zijn en vrouwen over het algemeen beter emoties kunnen herkennen, is er een ander verschil tussen de seksen waar veel onderzoek naar gedaan is: het verschil tussen mannelijke en vrouwelijke seriemoordenaars. Hoewel men vaker mannen dan vrouwen verdenkt van seriemoorden, blijkt het dat één op de vijf seriemoordenaars een vrouw is. Er zijn een paar overeenkomsten tussen de seksen. Ze hebben bijvoorbeeld beide geen geweten en ze zijn niet in staat om empathie te voelen en te tonen. Ook hebben beide seksen gemeen dat zij in hun jeugd dieren mishandelden en/of vermoordden en hebben ze zelf vaak een geschiedenis van mishandeld of misbruikt zijn. De verschillen tussen de seksen bij seriemoordenaars zitten vooral in de motieven, slachtoffers en methoden.
Inhoudsopgave:

• Motieven
• Slachtoffers
• Modus operandi
• Tijd en timing

Motieven

Het eerste verschil zit in de motieven. Mannelijke seriemoordenaars moorden vooral om geld, macht en om hun seksuele behoeften te bevredigen. Wanneer hun motief ‘macht’ is voelen zij zich tijdens de daad als een God, omdat zij over het lot van een persoon bepalen. Vaak zit er bij mannen ook een seksueel aspect in een moord. Een groot deel van deze mannen verkracht hun slachtoffer ook. Wanneer dit niet gebeurt, kan het zo zijn dat ze wel een seksuele sensatie ervaren aan de daad zelf.

Daarentegen moorden vrouwen vaak uit wraak, jaloezie of voor geld en financieel gewin (zoals aandelen). Een vaak voorkomende manier om aan geld te komen voor deze vrouwelijke seriemoordenaars is door te trouwen met een man die over veel geld bezit. Vervolgens sluit de man een levensverzekering af waarbij het zwart op wit staat dat zijn vrouw het geld uitgekeerd zal krijgen wanneer hij komt te overlijden. Uiteraard, wanneer deze levensverzekering afgesloten is, vermoordt de vrouw haar man en krijgt zij het geld. Dit geldbedrag kan verschillen van enkele duizenden tot wel miljoenen. Deze manier herhaalt zij dan, mits zij niet wordt opgepakt. Deze soort vrouwen worden ook wel ‘zwarte weduwen’ genoemd, vernoemd naar de dodelijke, kleine spin en natuurlijk omdat zij zichzelf weduwe maken. Ook het Medea complex (de drang en verlangen van een moeder om haar eigen kinderen te doden) komt vaak voor.

Dat geld en wraak de voornaamste redenen zijn voor vrouwelijke seriemoordenaars, wil nog niet zeggen dat macht niet voorkomt als motief bij vrouwen. Evenals dat wraak en jaloezie ook wel motieven kunnen zijn voor mannen. Naast deze motieven kan het ook nog het geval zijn dat seriemoordenaars vanuit een psychose (hallucinatie of waanidee) anderen vermoorden. Een voorbeeld hiervan was Elizabeth Bathory die ruim zeshonderd jonge meisjes vermoordde en in hun bloed baadde, omdat zij dacht dat zij er jonger van zou worden.

Slachtoffers

Het tweede verschil tussen deze mannen en vrouwen zit in de keuze van de slachtoffers. Over het algemeen zijn mannen meer geneigd om vreemden te vermoorden. Doordat de slachtoffers vaak willekeurig worden uitgekozen, is het soms moeilijk om moordzaken te linken en een verdachte te vinden. Vrouwen daarentegen vermoorden vooral mensen die ze kennen en dicht bij hen staan zoals hun partner, kinderen of andere familieleden. In de eerste plaats worden deze vrouwen vaak niet als verdachten gezien, omdat het niet vaak het geval is dat een vrouw werkelijk de dader is. Men heeft ook vaak het idee heeft dat vrouwen niet capabel zijn om een moord te plegen, maar integendeel.

Modus operandi

Het derde verschil is de manier van werken, ofwel modus operandi genoemd. Wanneer een mannelijke seriemoordenaar een slachtoffer heeft uitgezocht, neemt hij het slachtoffer ergens mee naar toe. Dit in tegenstelling tot de vrouwelijke seriemoordenaar die meestal het slachtoffer ter plekke vermoordt, bijvoorbeeld bij haar thuis. Voor mannen maakt het niet uit of het een bloederige moord wordt. Zij genieten van de fysieke aspecten van het moorden en maken meer gebruik van wapens zoals messen en pistolen. Het gebruik van stompe voorwerpen komt ook geregeld voor als moordwapen bij deze seriemoordenaars. Contact met het slachtoffer is bij mannen dus erg belangrijk. Wurgen komt dan ook veel voor bij deze mannen. In tegenstelling tot vrouwen vermoorden ze ook vaak in “the heat of passion”. Vrouwen zijn meer geneigd om hun gevoelens juist naar binnen te keren in plaats van vijandigheid te uiten tegenover anderen.

Wanneer men naar de geschiedenis kijkt van moorden die gepleegd zijn door vrouwen, komt er vooral naar voren dat zij minder gewelddadig zijn dan mannen en vaak hun slachtoffers vergiftigen (65% van de moorden) of (laten) stikken. Het gif zorgt voor symptomen van normale ziekten, waardoor het een onschuldige dood lijkt. Ook vergt dit geen fysieke kracht. Dit maakt moord veel makkelijker voor een vrouw. Hoewel vrouwen meestal hun daden plegen op een onzichtbare manier (passief-agressief gedrag), plegen vrouwen wel meer gewelddadigere moorden wanneer zij samenwerken met iemand (meestal hun man of vriend) of onder invloed staan van een ander.

Tijd en timing

Tot slot het verschil in tijd en timing tussen mannelijke en vrouwelijke seriemoordenaars. Vrouwen beginnen meestal wanneer zij rond de 30-40 jaar oud zijn. Dit in tegenstelling tot mannen die meestal tien jaar eerder al beginnen, wanneer zij 20-30 jaar oud zijn. Tevens is de tijd tussen de moorden bij vrouwen groter dan bij mannen. Dit komt door het feit dat vrouwen vaker dichtbijstaanden vermoorden. Hierdoor zitten er soms jaren tussen de opvolgende moorden, omdat het anders teveel zou opvallen als familieleden in een korte tijd na elkaar overlijden aan (meestal) dezelfde doodsoorzaak. Bij mannen zit er meestal maanden of soms slechts dagen tussen de moorden. Het is dan ook zeldzaam dat mannen langer dan een jaar lang moorden. Door dit verschil in de tussentijden worden mannen na gemiddeld vier jaar gearresteerd, terwijl vrouwen pas gemiddeld na acht jaar activiteit worden gearresteerd.

Let op: Deze informatie gaat over de gemiddelden en geldt dus niet voor elk persoon. Sommige vrouwen vertonen ook de kenmerken die vaker bij mannen worden gezien en vice versa.

Lees verder

• Het beruchtste criminele stel: Bonnie en Clyde