Bewijs voor de Oerknal

Duym (infoteur), 08-02-2017 07:24 #24
De analogie met het krentenbrood (of de stippen op een ballon) is volgens mij fout. Ik zie een analogie met een voetbal vol met knikkers en in de kern een granaat. Wanneer die granaat ontploft (de snelle expansie) vliegen alle knikkers weg van het middelpunt in een driedimensionale richting. Het middelpunt wordt almaar meer een lege ruimte, de knikkers deinen uit waarbij ze een almaar groter wordende bolvormige ruimte innemen. De aarde is een van die knikkers. Vele knikkers vliegen (min of meer) in dezelfde richting, sommigen staan er haaks op en nog anderen gaan in tegengestelde richting. Dat houdt in dat de roodverschuiving die we vanop de aarde vaststellen afhangt van de plaats waar we ons bevinden; op sommige werelddelen zouden we nauwelijks of zelfs geen roodverschuiving aan de sterrenhemel vaststellen, wat dus niet het geval is. M.a.w. de roodverschuiving die we overal op aarde meten zie ik als een tegenbewijs van de oerknal. Waar zie ik dat fout? --- En hoe kun je van wetenschap spreken als je de gaten in je theorie moet dichten door alweer een andere theorie te verzinnen?

Ronald, 07-03-2016 23:27 #23
Misschien dat de aanname van een schepping toch logischer is. De oerknal theorie is en blijft een vermoeden voor mensen die geen zin hebben te erkennen dat er een God bestaat.

Peter, 21-12-2015 15:23 #22
Ieder mens denkt wel eens op één of andere manier na over het begin en het ontstaan van alles. Gelovigen hebben hun religie, en wetenschap probeert het op een andere manier uit te vinden. Beide manieren stoten op het probleem van de oneindige vraag, volgens de denkwijze, waar komt dit vandaan, waar dit dan weer, enzovoort. Dit kan ook niet, dus iemand moet ergens een begin vinden. Religie heeft een eeuwige god als begin. Wetenschap heeft al het begin en het ontstaan uit het niets als een mogelijkheid gezien, of dat ons universum uit een ander universum is ontstaan, waar de laatste mogelijkheid eigenlijk alleen het begin van ons universum is. Beide mogelijkheden includeren de oerknal.

Er is een manier om het probleem vanuit een filosofische benadering te zien. Mensen verklaren dingen vanuit het menselijk denken, dat geldt voor religie en voor wetenschap. Zou het zo kunnen zijn dat de vraag van het begin van alles te groot is voor het menselijk denken en dat alles is begonnen met een voor mensen onbegrijpelijke kracht? Een kracht waar we niet van weten zodat het lijkt alsof iets uit het niets komt? Daarom is de verklaring vanuit religie niet goed genoeg, daarom zoekt de wetenschap er niet naar en kunnen we er niet naar zoeken. Daarom zijn er ook geen instrumenten om het uit te vinden, en zullen mensen het begin van alles nooit te weten komen. Het lijkt er veel op dat dit de beste verklaring is, omdat een verklaring volgens het menselijk denken altijd weer uitkomt op de oneindige vraag; waar was het begin?

Martin, 04-04-2015 11:52 #21
Beste Louwie,
Ik vind de constante van Hubble moeilijk met de oerknal te verenigen, omdat er gesteld word, dat een dubbele afstand een dubbele roodverschuiving geeft, als ik dan als voorbeeld een stukje universum neem met 10 % roodverschuiving, die als je dat stukje doorkruist met een lichtstraal, aan het eind van dat stukje universum, het licht een roodverschuiving geeft van 10%, zodat je van de 100 golfjes er nog 90 over hebt, als je daarna met de zelfde lichtstraal nog eens een stukje universum met 10 % roodverschuiving doorkruist, is het licht nog een keer onderhevig aan 10 % roodverschuiving en hou je van de 90 golfjes er nog 81 over en lijkt dus per definitie onverenigbaar met een constante van Hubble. Misschien kan iemand zeggen waar de fout zit.

Louwie, 05-02-2015 12:52 #20
Martin, we kunnen doorrekenen wat we willen. Tot het niks, het niks zonder ruimte en tijd. Dit betekent echter niet dat er niks was. Een singulariteit valt simpelweg buiten ons domein van verstand.

Martin, 17-10-2014 09:52 #19
Oneindig klein punt, is dat een wiskundige uitkomst van een reken som die berekent dat de oerknal uit een oneindig klein punt komt en dus geen dimensie heeft.
Het is een berekening die de wetenschapers hebben gemaakt en waar de uitkomst zo klein is dat het te veel moeite kost om te zeggen hoe klein zo iets zou zijn, net zo iets als om pi te gaan berekenen, waar je oneindig mee bezig kan zijn, maar om dan maar te gaan zeggen dat het een punt is zonder enige dimensie en afmeting is toch niet wetenschappelijk meer, er moet dus ergens een on af gemaakte reken som van wetenschappers zijn, waar ze van are moede maar gezegt hebben dat het oneindig klein is zonder enige afmeting en dimensie, volgens mij gaat het meer om de instelling van de wetenschappers die er mee bezig waren en er een keer een punt achter wilde zetten.
Het zal wel zo zijn dat de uitkomst zo klein is dat wij in onze wereld daar niks mee kunnen, dat je kan zeggen dat het een punt is, maar er kan nooit gezegd worden dat het zonder afmeting of dimensie is, dan kan je alle natuurkundige wel naar huis sturen.
Een oneindig kleine afmeting heeft een oneindig grote dichtheid en een oneindig kleine afmeting en gewoon een dimensie.
Hoe kan je het met een wiskundige punt gaat vergelijken?

Martin, 14-10-2014 13:06 #18
De achtergrond straling zou ook door het krimpen van onze atomen komen, dus in het verleden waren de elektronen banen groter en wel zo groot (95% roodverschuiving is 20 maal zo grote elektronen banen) dat het mogelijk is dat de elektronen los van hun atomen waren en zo de achtergrond straling genereerde.

Martin, 05-06-2014 23:42 #17
Is het niet het eenvoudigste om op een afstand van ongeveer 1 miljard lichtjaar de dichtheid van het heelal een miljard jaar geleden te meten en als het een miljard jaar geleden een grotere dichtheid heeft als nu, kan men zeggen dat het expandeert en als het de zelfde dichtheid heeft als nu dan zitten we in een stabiel heelal, of is dat te simpel?

Martin, 26-04-2014 20:48 #16
Ik vraag mij wel eens af, of de wetenschapers die de oerknal theorie bedachten, wat wel heel logisch over komt, niet vergeten zijn dat de roodverschuiving ook veroorzaakt kan zijn door het krimpen van onze atomen, die daardoor een hogere frequentie krijgen met als gevolg dat als we ver in het verleden kijken we naar grotere en tragere atomen kijken, die een lagere frequentie uitstralen.

P. Derks, 19-03-2014 20:01 #15
De door deskundigen waargenomen (en tevoren voorspelde) verhouding tussen lichte elementen als waterstof en helium, kan ook ontstaan zijn door één of méér ontploffende supernova's. Reactie infoteur, 05-05-2014
Supernova's 'blazen' inderdaad ook lichte elementen als waterstof en helium het heelal in. De exacte verhouding tussen de elementen die door supernova's worden gecreëerd is echter niet hetzelfde als die door de oerknal gecreëerd zou zijn.

Guido van Geel, 26-02-2014 23:51 #14
Die kosmische achtergrond straling is afkomstig van kort na de oerknal, zegt men. Die straling dijt zich uit met de lichtsnelheid neem ik aan. Hoe kan de Aarde die afstand gerealiseerd hebben? Kortom je hebt een stralingsuitdijing en de uitdijing van de sterrenstelsels, hoe zit dat?

Harm Camstra, 07-01-2014 05:30 #13
Onlangs vernam ik dat over enkele milj.jaren het Andromeda-stelsel met het melkwegstelsel zal botsen. Hoe kan dat als alle stelsels zich verder van elkaar zouden moeten bewegen. Ook botsen elders stelsels. Zouden er wellicht restanten van een eerdere oerknal rondvliegen?
Ook las ik dat de ruimte "gekromd" is. Dan zullen alle 'stukken' die uitdijen tenslotte in een cirkel terug bij af komen. Hierover breek ik vaak m'n hoofd. Misschien kan iemand me verder informeren.

Verstraeten Charles, 26-08-2013 11:39 #12
Voor mij is er nooit een begin geweest. De materie heeft altijd bestaan, hoewel dit onmogelijk te bewijzen is. Zou het kunnen dat de tijd zich, na de oerknal, kringvormig voortbeweegt en zichzelf bijgevolg ooit terug ontmoet? En zou het kunnen dat er zich op talloze plaatsen oerknallen voordoen waarvan wij gewoon nog geen vermoeden hebben?

Vincent, 02-08-2013 00:51 #11
Wie of heeft heeft de (Big Bang) gemaakt? hoe komt de Big Bang uit het niets? dit is zo ongeloofwaardig… ik kan gewoon niet in een universum geloven uit het niets, ik geloof dat deze (3D) dimensie een illusie is, en tijd is door de mens zelf verzonnen… het bestaat niet… Reactie infoteur, 05-05-2014
Wie of wat de Big Bang heeft veroorzaakt is niet bekend. Dat betekend niet dat men daarom denkt dat het Universum uit het niets is begonnen (hoewel er wel wetenschappers zijn dit denken). Er zijn ook andere redenen te bedenken voor de Big Bang, zoals dat het de oorzaak is van een vorig heelal dat ooit ineenstortte tot een punt, en daarmee een nieuwe oerknal veroorzaakte. Dit is maar een voorbeeld van een verklaring voor de oerknal, die zeker niet door iedereen aanvaard wordt. Ik probeer alleen te laten zien dat er meerdere verklaringen mogelijk zijn, en niet alleen dat het heelal simpelweg uit het niets is ontstaan.

Over het feit dat ruimte een illusie is en tijd door de mens verzonnen, dat vind ik een te moeilijke discussie om hier op in te gaan. Dit is een erg filosofisch concept.

Cas Jansen, 04-04-2013 09:35 #10
Je laat een kaart zien van de gevlekte gloed van de oerknal hier is sinds kort een nieuwe van uit deze is gemaakt door de ESA onder de naam Plank-kaart misschien wat om erin te verwerken! Reactie infoteur, 05-05-2014
Bedankt voor je tip! Ik heb de oude kaart vervangen door deze nieuwe (nauwkeurigere) kaart.

Léon Vrins, 06-09-2011 13:32 #9
Wat ging er eigenlijk vooraf aan die singulariteit? Reactie infoteur, 05-05-2014
Dat weet niemand zeker, en er is ook zeker geen geaccepteerde theorie over. Het zou kunnen dat er voor de oerknal een ander heelal was, dat ineenstortte en daarmee de oerknal veroorzaakte. Binnen de snaartheorie heeft men gespeculeerd over dat oerknallen het gevolg zijn van de botsingen van meerdimensionale 'bramen', die in een hoger dimensionale ruimte bestaan. Veel wetenschappers zeggen verder ook dat tijd simpelweg niet bestond voor de oerknal, en er dus geen sprake is van 'vooraf gaan' aan de oerknal, omdat tijd ontstond tijdens de oerknal. In dat geval is 'voor de oerknal' net zo'n betekenisloze vraag als 'langzamer dan stilstaan'.

Léon Vrins, 04-09-2011 13:55 #8
Oneindig klein. Is dat niet eigenlijk een onmogelijk concept? Enerzijds is het groter dan nul, anderzijds voldoet geen enkele afmeting eraan, want hoe klein je iets ook neemt, het kan altijd nog kleiner. Reactie infoteur, 07-10-2011
Dat is een goede vraag. En ik vrees dat er geen simpel antwoord is.
Bij het concept "oneindig klein" (in combinatie met een oneindig grote dichtheid) kan volgens mij niemand zich echt een beeld vormen. Ik in ieder geval niet.
Dit houdt echter niet in dat het concept onmogelijk is; wiskundig gezien kan het.
De verwarring ontstaat wellicht bij het woord (oneindig) 'klein', wat doet vermoeden dat een object een zekere grootte heeft. Dit is echter niet het geval; een oneindig klein voorwerp heeft geen afmetingen.
Kijk bijvoorbeeld naar een wiskundige concept "punt". Als ik het heb over een punt in de ruimte, dan geef ik de locatie van dat punt aan met drie getallen, x, y, z. Bijvoorbeeld een punt 1 meter voor mij, 2 meter boven mij, en 3 meter links van mij.
Het rare aan een punt is dat het lijkt alsof het niet kan bestaan.
Een punt heeft namelijk geen breedte, hoogte of diepte; je kunt het niet hebben over de lengte of iets dergelijks van een punt.
Maar wiskundig is er geen tegenspraak als men spreek over een punt met een zekere massa. Je kan dan zeggen dat de dichtheid van dit punt oneindig groot is, en het volume oneindig klein.
Maar zelf vind ik het eigenlijk beter om te zeggen dat een punt geen grootte heeft, en ook geen dichtheid. De concepten grootte en dichtheid zijn gewoon niet van toepassing op een punt, net zoals je niet kan spreken over de dichtheid van woensdag, of de grootte van een minuut ofzo.

Ik hoop dat dit de dingen iets duidelijker voor je maakt.

PS: Het idee dat het heelal begon als een oneindig klein punt met een oneindig grote dichtheid is niet zeker, maar er wordt wel aangenomen dat het heelal begon als iets dat daar heel erg op lijkt. De kwantummechanica zegt bijvoorbeeld dat een deeltje niet kleiner mag zijn dan zijn golflengte. Het probleem is dat men niet weet welke theorieën er van toepassing zijn op een singulariteit. Het idee van het oneindig kleine punt komt vooral van de algemene relativiteitstheorie.

Léon Vrins, 13-08-2011 16:35 #7
Om het af te ronden. De hierboven beschreven singulariteit lijkt me praktisch onmogelijk. Een onvoorstelbare vooronderstelling dus. Het hele universum geconcentreerd in een oneindig klein punt, dat overigens wel enige omvang moet bezitten, groter dan nul dus, want anders kan er echt helemaal niets in. De vraag rijst dan in welke vorm het universum verkeerde toen het zich in dat punt bevond. Geen protonen en neutronen, want die konden bij de gegeven temperatuur niet bestaan. Ook geen plasma, want dat veronderstelt wel protonen en neutronen. Wel quarks dan? Hoe groot zijn die eigenlijk en tot hoever kan je die samenpersen om ze met z'n allen in dat oneindig kleine punt te krijgen? En waar kwam die oneindig hoge temperatuur vandaan? Kortom, wat mij betreft mag de wetenschap iets beters verzinnen.

Léon Vrins, 12-08-2011 10:26 #6
Nog even iets over die singulariteit. Die aanname doet wel een erg groot beroep op mijn voorstellingsvermogen en leidt onvermijdelijk tot enkele vragen, zoals: hoe heeft die singulariteit kunnen ontstaan? Is dat een langdurig proces geweest waarbij de druk, massa en temperatuur steeds verder opliepen terwijl de ruimte waarin e.e.a. zich bevond steeds kleiner werd? Of is ie in één klap ontstaan, in een ondeelbaar deel van een seconde? Hoe lang heeft die singulariteit (kunnen) bestaan? Eerlijk gezegd vrees ik dat 'de wetenschap' ons eenvoudige leken voor iets te onnozel houdt…

Léon Vrins, 11-08-2011 11:10 #5
De oerknaltheorie roept vele vragen op.
De bron van de achtergrondstraling zou zijn de vorming van atomen, meer dan 13 miljard jaar geleden. Gaat de vorming van atomen nog steeds door? Of, wanneer is die gestopt? M.a.w. bestaat de bron van die straling nog steeds, of is die inmiddels al lang verdwenen en nemen wij alleen die hele oude straling waar? Met welke snelheid dijt het heelal uit en hoe snel verplaatst die straling zich? Als het heelal echt uitdijt, naar analogie van het rozijnenbrood, op welk schaalniveau vindt die uitdijing dan (nog) plaats? Als de ruimte tussen sterrenstelsels steeds groter wordt, geldt dat dan ook voor bijv. de omvang van ons zonnestelsel? En de ruimte in een atoom tussen de kern en de electronen, wordt die ook groter? Kortom, ik kan me er nog niet zoveel bij voorstellen, maar het moet wel kloppen!

Henk van Es, 01-09-2010 21:48 #4
Wat is het uiteindelijk waard om te weten hoe alles is ontstaan wanneer we maar een zeer kleine tijd bestaan? Is het wel zo fantastisch dat we weten wat ons te wachten staat, wanneer we dit kunnen leren uit het verleden? Want zouden we het beter gaan doen als we weten dat ons nageslacht nog zeer lang meer nageslacht zou produceren. Waarom pompen we dan zoveel geld in zulk soort projecten, en vinden we het klote wanneer er weer wordt gecollecteerd. Het NU is van ons en daar moeten we het meedoen. We willen het beste voor ons nageslacht maar we hebben er geen binding mee!
Onze voorouders hebben ook voor hun eigen gemak gewerkt en wij doen precies het zelfde, met de enige uitzondering dat de de te gebruiken techniek ons steeds verder en steeds sneller laat leven. Daardoor bestaat er goede en minder goede techniek, maar het gebruik er van is net zo intensief als het gebruik van de knuppel bij onze voor-voorouders.
We zijn onze eigen voortgang maar aan de andere kant ook onze eigen ondergang.
Wanneer je de tijd hebt om ermee te dealen is dit je gegund.

J. C. M. van Gool, 24-07-2010 11:10 #3
Voor het ontstaan van de oerknal (materiaal en hitte) bestond er dus reeds iets (kip of ei?) Zoals wij nu denken over de eeuwigheid voor het einde, (het feit van ons bestaan b.v. is eeuwig); zou voor "het begin" ook eeuwig geweest kunnen zijn; even tijdloos als het einde. Dit geldt ook voor de ruimte waarin het bekende sterrenstelsel uitdijt, zou voor ons het onbegrijpelijk begrip een "grenzeloze ruimte" kunnen zijn.

Foxie, 30-03-2010 20:18 #2
Wie zegt dat de wetenschap alles weet wat zij denken te weten… de aarde kan best ontstaan zijn door een oerknal, maar net zo goed geschapen door God die de bingbang heeft laten ontstaan… wat maakt het in feite uit allemaal… waarom kunnen mensen niet gewoon leven, van elkaar houden en accepteren dat wat de aarde is de aarde is… gunnen ze onze kinderen en kleinkinderen geen leven meer ofzo? alleen maar om te bewijzen dat ze machtig zijn… kijk als ze dit alles doen uit een goed hart en om inderdaad hiermee mensen een betere toekomst te geven dan is het anders maar om alleen maar een bewijs te kunnen tonen dat ze gelijk hebben vind ik geen goeie ondergrond voor dit soort proefen… Reactie infoteur, 22-04-2010
"… de aarde kan best ontstaan zijn door een oerknal, maar net zo goed geschapen door God die de bingbang heeft laten ontstaan… wat maakt het in feite uit allemaal… "

De Oerknaltheorie zegt niet dat onze Aarde is ontstaan bij de Oerknal, de theorie beschrijft alleen hoe het Heelal is begonnen (het Universum bestaat namelijk al veel langer dan de Aarde).

Maar wat het uit maakt of er wel of geen Oerknal heeft plaatsgevonden? Dat is niet echt objectief te beantwoorden… Het is in ieder geval een feit dat de mens zich al duizenden jaren af vraagt waar alles vandaan komt. Wetenschappers zijn dus gewoon nieuwschierig zou je kunnen zeggen.

"… kijk als ze dit alles doen uit een goed hart en om inderdaad hiermee mensen een betere toekomst te geven dan is het anders maar om alleen maar een bewijs te kunnen tonen dat ze gelijk hebben vind ik geen goeie ondergrond voor dit soort proefen… "

Dat de wetenschappelijke gemeenschap zich bezighoud met het testen van de Oerknaltheorie is niet te wijten aan wetenschappers die graag willen laten zien dat ze gelijk hebben. Ook is het niet bedoeld om mensen een betere toekomst te geven.

Het enige waar men op uit is, is het vinden van de waarheid. Toen de Oerknaltheorie voor het eerst werd voorgesteld, wist niemand zeker of de theorie wel of niet correct was. De enige manier om daar achter te komen is door onderzoek te doen en te kijken of de theorie overeenkomt met de waarnemingen die worden gedaan.

Sportler (infoteur), 19-01-2010 18:53 #1
"Dit wijst erop dat het Heelal kleiner wordt wanneer je verder teruggaat in de tijd en op een bepaald punt in het verleden zelfs oneindig klein was."

Dan is mijn vraag: Wat zit er buiten het Heelal? Als het Heelal ooit oneindig klein was, moet het ook ergens in hebben gezeten/onderdeel van uit hebben gemaakt etc. Wat zit daar dan.?

Gr Sportler

PS: Ik vind het een erg duidelijk en goed geschreven artikel, heb het met groeiende interesse en plezier gelezen! Reactie infoteur, 19-01-2010
"Wat zit er buiten het Heelal?"
Dat is een goede vraag, en nogal lastig om te beantwoorden.

In ieder geval weet niemand dat zeker, maar er zijn wel theorieën over. De (niet bewezen) snaartheorie voorspeld bijvoorbeeld dat er extra ruimtelijke dimensies bestaan (wij kennen er drie: omhoog/omlaag, naar links/rechts, voor/achter). Dit heeft geleid tot meerdere theorieën over een zogenaamd Multiversum. Het houdt in dat ons driedimensionale (4 als je tijd meeteld) Heelal onderdeel is van een hogerdimensionaal Multiversum.

Er is ook de mogelijkheid dat 'buiten' het Universum, gewoon niet bestaat (net als langzamer dan stilstaan). Het kan namelijk zo zijn dat het Heelal eindig is in grootte, maar toch onbegrenst is. Dit is te vergelijken met het oppervlak van de Aarde: je kunt eeuwig rechtdoor gaan zonder bij een rand te komen, je komt steeds op hetzelfde punt uit. Dit kan ook het geval zijn met het Heelal. Je zou misschien denken dat het Universum daarvoor gekromd moet zijn in een extra dimensie (net als het 2-dimenionale aardoppervlak in de derde dimensie is gekromd), maar dat is wiskundig gezien niet noodzakelijk. In dat geval zou er dus letterlijk 'niets' zijn buiten het Heelal. Geen ruimte, geen tijd, niets.

Tot slot is het ook niet uitgesloten dat het Heelal oneindig groot is. Het klinkt dan tegenstrijdig om te zeggen dat het Heelal uitdijdt of krimpt, maar dat is het niet. Een manier om je dit voor te stellen is door te kijken de verzameling natuurlijke getallen (1,2,3,4,5,6…). Er zijn oneindig veel natuurlijke getallen, en elk getal verschild 1 van zijn buren. De verzameling even getallen (2,4,6,8,10,12…) is ook oneindig, maar hier is de 'afstand' tussen een getal en zijn buren 2. Zo kan een verzameling min of meer 'uitrekken', maar toch oneindig groot blijven.

In ieder geval zijn de mogelijke antwoorden (voor zover ik weet) allemaal lastig om voor te stellen, en gaan ze eigenlijk het gezond verstand te boven. Maar we hebben het dan ook over 'het bestaan', iets wat volgensmij niet echt simpel kán zijn.

• Plaats zelf een reactie, vraag of opmerking bij dit artikel…