De werking van het oor

Het oor is één van de vijf zintuigen. Het zorgt ervoor dat we de wereld om ons heen kunnen horen, maar het oor zorgt er ook voor dat we in evenwicht blijven. Hoe werkt dat precies?

Het gehoor

Uitwendig oor

De oorschelp (auricula) leid geluidsgolven naar de uitwendige gehoorgang. Via dit kanaal komen de golven bij het trommelvlies.

Trommelvlies (tympanum)

Het uitwendig en het middenoor worden gescheiden door een dun vlies met een doorsnede van ongeveer 8 mm, het trommelvlies. De binnenkant van het gehoorkanaal geeft oorsmeer af, een beschermend laagje voor het trommelvlies.

Middenoor

In het middenoor bevinden zich drie kleine botjes: de hamer, het aambeeld en de stijgbeugel (malleus, incus en stapes). Het trommelvlies gaat als gevolg van geluidsgolven trillen. Deze trilling word doorgegeven aan de hamer (die vastzit aan het trommelvlies). De hamer laat vervolgens het aambeeld trillen, dat op zijn beurt de stijgbeugel laat trillen. De stijgbeugel zit vast aan het ovale venster (een vlies dat de ingang naar het slakkenhuis bedekt). De drie botjes zorgen voor een versterking van de inkomende geluidsgolven, waardoor we zelfs zeer zwakke geluidsgolven waar kunnen nemen.

Binnenoor

In het binnen oor bevindt zich het slakkenhuis. Het slakkenhuis bestaat uit een kleine, spiraalvormige structuur, gevuld met vocht. Speciale haartjes binnen in het slakkenhuis vangen de trillingen van de vloeistof op. Trillingen in het vocht worden veroorzaakt door de trillingen van het ovale venster. Als de haartjes in het slakkenhuis trillingen van het vocht opvangen, sturen ze elektrische prikkels naar de hersenen, die ze vervolgens omzetten naar geluiden.

Het evenwichtsorgaan

Het evenwicht wordt geregeld door de informatie die verschillende lichaamsdelen doorgeven aan de hersenen. De ogen en de sensoren in de gewrichten en spieren zorgen voor een gedeelte van deze informatie, en ze worden daarbij aangevuld door de informatie uit het evenwichtsorgaan.

Het evenwichtsorgaan bestaat uit de halfcirkelvormige kanalen. Deze drie kanalen liggen in een rechte hoek tot elkaar, en ze zijn gevuld met een vloeistof. Aan het uiteinde van elk kanaal bevind zich een uitsulping. De haartjes in deze uitstulpingen nemen bewegingen van de vloeistof waar, en sturen vervolgens signalen naar de hersenen over de positie en de bewegingen van het hoofd. De drie kanaaltjes nemen elk een andere beweging waar: knikken, zijwaardse bewegingen, en achterover buigen.