Ontstaan van het universum - Islam en wetenschap

De visie van het scheppingsverhaal, zoals die is beschreven in de Koran, verschilt nogal t.o.v. het scheppingsverhaal van de bijbel. Dit is tegenstrijdig met de koppeling die veelal gemaakt wordt met het verhaal in de bijbel. Deze koppeling wordt met name door veel westerse auteurs gemaakt. Hierin wordt het scheppingsverhaal in beide boeken als gelijk beschouwd, dit met name door de overeenkomsten te benadrukken. Door alleen de overeenkomsten te benadrukken, en stilzwijgend de voor de hand liggende verschillen te negeren, vervormt de werkelijkheid. Hier is dan misschien wel een reden voor.

De schepping in algemene zin

In het kader van het scheppingsverhaal wordt vaak vanuit het westen geconcludeerd dat Mohamed het verhaal in grote lijnen heeft gekopieerd uit de bijbel. Er zijn aspecten van beide teksten die je zeker kan vergelijken. In de bijbel vind de schepping plaats in zes dagen (aangevuld met een dag rust). In de Koran wordt het volgende vers van hoofdstuk al-A'raaf genoemd:


Er moet echter wel worden opgemerkt dat de interpretatie van het Arabisch woord ayyaam, in deze betekenis neerkomt op periode, fase of tijdspanne en niet dag of 24 uur. In de Koran gaat het dus niet om zes dagen maar om zes fasen.

Dit is een fundamenteel verschil met wat men in de bijbel zegt. Het verschil zit hem met name in het feit, dat er geen volgorde afhankelijkheid zit in de schepping van de hemel en de aarde. De Koran spreekt dan ook over de schepping in het algemeen, zoals in dit vers van hoofdstuk Taa Haa:


In feite loopt deze beredenering, afkomstig van de Koran, parallel met de hemelse en aardse evolutie.

Er wordt in de Koran ook gesproken over een primaire gasvormige massa (dukhaan). Met betrekking tot de aarde en de hemelen, wordt er geschreven over de samenvoeging van de elementen(ratq), en vervolgens de splitsing (fatq). Deze visie wordt uiteengezet in de hoofdstukken Fussilat en al-Anmbi'jaa:

Primaire nevel

Volgens de moderne wetenschap, heeft het scheidingsproces geleid tot de vorming van meerdere werelden, een concept dat tientallen keren in de Koran wordt genoemd. Bijvoorbeeld het eerste hoofdstuk van de Koran, al-Faatihah: ( "Alle lof zij aan God, de Heer der Werelden." [Koran, 1:1]). Deze verwijzingen zijn in overeenstemming met de hedendaags theorieën over het bestaan van de primaire nevel (galactische stof), gevolgd door de scheiding van de elementen die hebben geleid tot de vorming van sterrenstelsels. Sterren van waaruit planeten worden geboren.

Tussenruimte

In de Koran wordt ook verwezen naar een ruimte, dat tussen de hemelen en de aarde ligt, zoals in het hoofdstuk al-Furqaan staat:


Deze tussen plaats in de schepping komt overeen met de ontdekking van de bruggen van materie, die zich tussen de georganiseerde astronomische systemen bevinden.

Conclusie

Dit korte uitstapje naar de Koran m.b.t. de schepping toont hoe de moderne wetenschap en verklaringen in de Koran overeenstemmen. Dit in tegenstelling tot de opeenvolgende fasen, van de schepping, die in de Bijbelse tekst genoemd worden, die wetenschappelijk onaanvaardbaar zijn.

Zoals bijvoorbeeld, in Genesis 1:9-19 de schepping van de aarde (op de 3e dag) wordt geplaatst, vóór die van de hemel (op de 4e dag). Het is namelijk een wetenschappelijk feit dat onze planeet voortkwam uit haar eigen ster, namelijk de zon.

Het is dan ook volledig uitgesloten dat Mohammed, de vermeende auteur van de Koran, het scheppingsverhaal kopieerde uit de bijbel. Een dergelijke bewering zou betekenen dat, hij uit eigen beweging de Bijbelse teksten corrigeerde en liet overeenkomen met de huidige wetenschap over de vorming van het Heelal. Een concept die pas werd vastgesteld, door wetenschappers die vele eeuwen na zijn dood leefden.