Bronislaw Malinowski – Antropoloog

Bronislaw Malinowski is een van de grootste antropologen allertijden. Hij is degene die aan de wieg stond van het antropologisch veldonderzoek, een vernieuwing in een tijd waarin de meeste onderzoekers 'leunstoel-antropologen' waren. Daarnaast is hij de grondlegger van de functionalistische school.

Antropologie

Malinowski werd in 1884 geboren in Krakow, Polen. Zijn ouders waren allebei geïnteresseerd in linguïstiek. Malinowski ontdekte als student het boek 'The golden Bough' van James Frazer en dit boek riep bij hem de interesse in andere culturen en samenlevingen wakker. Zijn aanvankelijke voorliefde voor wis-en natuurkunde werd nu verder uitgebreid met psychologie en filosofie. Hij promoveerde in natuur- en wiskunde en filosofie in 1908 aan de universiteit van Krakow. Hij ging verder studeren in Leipzig en vervolgens aan de London School of Economics (LSE), waar hij in 1916 promoveerde in de wetenschappen. Inmiddels was hij begonnen met reizen naar Nieuw-Guinea, Australië en Melanesië. In deze periode begon hij ook met zijn onderzoek naar de bewoners van de Trobriand Eilanden. Dit leverde het boek 'Argonauts of the Western Pacific' op. In 1927 kreeg hij de eerste leerstoel in Sociale Antropologie aangeboden aan de LSE.

Veldonderzoek

Hoewel er eerder antropologen veldonderzoek hadden gedaan, was dat niet op de schaal waarop Malinowski het aanpakte. Bovendien had hij, door zijn gedreven persoonlijkheid, als docent grote invloed op zijn studenten. Net als zijn Amerikaanse collega Franz Boas, legde hij de nadruk op het doorgronden van de taal van de onderzochte bevolking. Daarnaast onderzocht hij de meest eenvoudige dagelijkse gebruiken en gewoonten. Malinowski luisterde niet alleen naar wat de mensen hem vertelden, maar keek vooral ook wat ze daadwerkelijk deden. Hij vond het 'participerend veldonderzoek' uit, wat betekende dat hij bij en met de bevolking die hij onderzocht samenleefde en -werkte. Dit leverde niet alleen een enorme hoeveelheid informatie op, het gaf ook inzicht in de psychologie van de onderzochte bevolking. Veel van de theorieën en conclusies van de zogenaamde 'leunstoel-antropologen' bleken de plank volledig mis te slaan. Het werk van Malinowski liet zien dat samenlevingen zich niet op een lineaire wijze ontwikkelden, maar elk hun eigen weg gingen.

Primitief

Malinowski zag dat veel gebruiken van zogenaamd 'primitieve' volkeren, die tot voor kort waren afgedaan als exotisch en onzinnig, een heel rationele en pragmatische grondslag hadden. Zelfs magische rituelen hadden hun functie en nut in de functionalistische gedachtengang van Malinowski. Hij weerlegde het bekende Oedipus-complex van Freud, individuele psychologie was cultureel bepaald. Malinowski zag dat, ondanks de grote verschillen tussen culturen onderling, het verschil in verstandelijke vermogens tussen 'primitieve' mensen en modern mensen eigenlijk niet bestond.

Functionalisme

Malinowski is tegenwoordig vooral bekend als de grondlegger van de functionalistische school, waarbijalle onderdelen van een samenleving samen een geheel vormen. Malinowski legde de nadruk op het inidividu en hoe de samenleving de behoefte van het individu bevredigde. En hoe de psychologie van het individu voor verandering kon zorgen.

Invloed

De grootste rivaal van Malinowski, Radcliffe-Brown, hield er een andere visie op na. Radcliffe-Brown legde een grotere nadruk op de samenleving als geheel. Ondanks hun professionele en persoonlijke geschillen waren beide verenigd in hun doel om de oude theorieën van hun voorgangers te ontkrachten. Samen stimuleerden ze onderzoek in Afrika en hun studenten legden veel van de tribale gebruiken in delen van Afrika vast. Veel van de ideeën van Malinowski vonden ingang in de Amerikaanse antropologie. Malinowski gaf les aan een aantal belangrijke Amerikaanse universiteiten zoals Yale en Harvard. Ook toen hij al ernstig ziek was bleef hij reizen. Zo reisde hij in 1938 naar de Verenigde Staten en werd vervolgens gedwongen daar te blijven door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Europa. Hij kreeg een professoraat in Yale en bleef daar lesgeven tot aan zijn dood in 1942.