De Bermudadriehoek

Er hangt een geheimzinnige waas over het gebied tussen Florida, Puerto Rico en de Bermuda-eilanden. In de loop van de twintigste eeuw verdwenen er naar schatting zowat 100 vliegtuigen en schepen. Ook van de 1000 bemanningsleden en passagiers werd geen enkel spoor teruggevonden. De Bermudadriehoek heeft de reputatie dat er paranormale krachten heersen, het zou een poort zijn naar een parallelle wereld. Wetenschappers proberen deze theorieën te weerleggen. Maar of hen dat volledig lukt...?

Vlucht 19 - de start van een legende

Op 5 december 1945 stegen vijf bommenwerpers op en vlogen samen richting Fort Landerdale in Florida. Ze hadden net een geslaagde marineoefening achter de rug en zouden terugkeren naar hun thuisbasis. Niet erg lang nadat ze opgestegen waren, meldde de leider van het squadron, Charles Carroll Taylor, dat zijn beide kompassen tegelijk dienst weigerden. Hij kende het gebied niet goed en dacht dat hij bij de Florida Keys was. In werkelijkheid was hij in de buurt van de Bahama's. Ze vlogen hopeloos verloren. De brandstof van de toestellen raakte op en Taylor nam contact op met zijn manschappen. Hij droeg hen op om dicht bij elkaar te blijven. 'Zodra iemand nog maar 45 liter brandstof over heeft, landen we allemaal op het water.' De vijf vliegtuigen verdwenen in het niets.

Nadat alle radiocontact verbroken was, werd een reddingsvliegtuig met dertien bemanningsleden aan boord uitgestuurd om de onfortuinlijke piloten te zoeken. Een uur na opstijgen zou het zich opnieuw moeten melden, maar de radio bleef stil. Ook dit toestel verdween in het niets.

Ook vroeger waren er al ongewone dingen gebeurd in de regio. Zelfs Christopher Columbus schreef in zijn logboek dat zijn kompas er erg vreemd deed. In 1952 maakte George X. Sands een reportage in Fate Magazine over wat volgens hem een ongewoon groot aantal vreemde ongevallen in deze regio was. In februari 1964 schreef journalist Vincent Gaddis in het pulpmagazine Argosy een coververhaal over de dodelijke Bermudadriehoek. Hij was de eerste die deze term gebruikte.

Het verhaal ging een eigen leven leiden en werd steeds meer een mythe. Andere vreemde verdwijningen werden gelinkt aan vlucht 19. In 1974 schreef de Amerikaan Charlez Berlitz zijn boek 'The Bermuda Triangle'. Het werd een bestseller, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat de auteur er geen moeite mee had om het verhaal nog wat aan te dikken. Hij citeerde zogezegd de radioboodschappen van Taylor, die melding zou gemaakt hebben van de zee die melkwit werd, maar na studie bleken dat verzinsels te zijn die enkel dienden om het mysterie wat groter te maken.

Andere verdwijningen

In de loop van de geschiedenis verdwenen er meer dan eens schepen en vliegtuigen in deze regio. Enkele voorbeelden:

Al in 1800 werd een verdwijning gemeld. Het U.S.S. Pickering verdween op 20 augustus 1800 met een bemanning van 90 man, op weg naar Guadeloupe in West-Indie vanuit New Castle, Delaware.

In januari 1880 was de H.M.S. Atalanta op weg van Bermuda naar Engeland met 290 opvarenden, voor het grootste deel cadetten, aan boord voor hun opleiding. Hun verdwijning vormde de aanleiding voor een speurtocht van ruim drie maanden door de Engelse Marine. Zes schepen van de Kanaalvloot werden uitgezonden om op een rij met enkele mijlen onderlinge afstand het gebied af te zoeken waar men aannam, dat de Atalanta verloren gegaan was. Het zoeken had geen succes.

Op 14 maart 1918 verdween de U.S.S. Cyclops, op weg van Barbados naar Norfolk, Virginia, met 309 man marinepersoneel aan boord. Deze verdwijning is ook in de pers uitgebreid aan bod gekomen en gelinkt aan het verhaal van vlucht 19.

Het verhaal van het Cubaanse vrachtschip Rubicon is ook erg bekend. Het schip werd in 1944 teruggevonden, maar van de bemanning was geen spoor. Enkel de scheepshond was nog aan boord. Van deze verdwijning is men vrijwel zeker dat het schip op drift geslagen is tijdens een storm en de opvarenden geprobeerd hebben zichzelf met een reddingsboot in veiligheid te brengen.

Wat het motorjacht Witchcraft overkwam wordt door Charles Berlitz beschreven in zijn boek over de Bermudadriehoek. Het kleine schip verdween als in een bliksemschicht. De Witchcraft was een type boot dat de reputatie had 'onzinkbaar' te zijn. Het lag op nog geen mijl afstand van Miami, aan één van de boeien van de haven geankerd. Dan Burack, de eigenaar, had een priester Father Pat Hogan uitgenodigd om de kerstlichtjes van op zijn schip te komen bekijken. Het was 24 december 1967. In de buurt van boei 7 legde Dan Burack het schip stil. Iets later kreeg de kustwacht een onverwachte noodoproep van de Witchcraft. Toen twintig minuten later een reddingssloep ter plekke aankwam, was er geen enkel teken meer van het schip te bekennen.

Wie wat rondzoekt op internet, vindt nog veel langere lijsten van verdwenen schepen.

Ook in de lucht zijn er onopgeloste verdwijningen: in 1948 gaat een DC-3 met 32 mensen aan boord in het niets op, hetzelfde overkomt twee nieuwe luchttankers van de Amerikaanse luchtmacht in 1963, zowat 300 mijl ten zuiden van de Bahama's. In 1965 raakt de Flying Boxcar spoorloos bij de Bahama's. Er waren tien mensen aan boord. Ook hier kan de lijst enorm uitgebreid worden.

Verklaringen

Vanuit allerlei hoeken worden mogelijke verklaringen gezocht voor deze mysterieuze verdwijningen. Vaak wordt er gesproken van magnetische velden. Kompassen en andere apparatuur raken om onbekende reden verstoord.

Verder worden er diverse paranormale oorzaken gezocht. Toen in 1968 in de buurt van de Bimini's, een eilandengroepje niet ver van de Bahama's, iets gevonden werd in zee wat leek op de restanten van gigantische muren, doken meteen de geruchten op dat het verzonken eiland Atlantis gevonden werd. Ongetwijfeld had dat iets te maken met de verdwenen schepen en vliegtuigen! Wetenschappers menen dat het om natuurlijke rotsformaties gaat, veroorzaakt door breuken in de aardkorst.

Echte believers houden vol dat naast de 98% natuurlijke oorzaken die wetenschappers voor de verdwijningen kunnen voorleggen er toch ook sprake is van een kosmische straling, die op periodieke tijden een dimensiepoort schept in de aardatmosfeer, waardoor er contact gemaakt wordt met een 'andere aarde' waar de tijdruimte anders is.

Wetenschappers houden het op enkele zeer logische verklaringen. Ten eerste is de Bermudadriehoek één van de meest bevaren en overvlogen regio's van de aarde. Het is dan ook onvermijdelijk dat daar meer schepen vergaan en vliegtuigen verongelukken.

Ten tweede is de zee op die plaats erg diep, met grote verschillen in diepte. Dat kan leiden tot onverwachte stromingen. Verder is er ook veel methaangas op de bodem. Af en toe komt er een bel van dit gas naar de oppervlakte. Daar explodeert het en al wat er in de buurt is, wordt mee naar de bodem gesleurd en bedekt met een grote laag slib. Dit zou kunnen verklaren waarom er van een aantal verdwenen schepen geen spoor meer te bekennen is.

Verder kan waarschijnlijk ook een deel van de verdwijningen gelinkt worden aan de zogenaamde 'rogue waves' of monstergolven. Het zijn hoge golven die onverwacht opduiken uit de oceaan. Lange tijd werd gedacht dat dit soort golven een verzinsel was van zeelieden, maar wetenschappers hebben het bestaan ook werkelijk kunnen bewijzen. Wanneer een golf van twintig meter plots opduikt uit het niets, is de kans groot dat een klein schip verzwolgen wordt. Zelfs grotere schepen worden door dit soort golven bedreigd.

Het mysterie blijft

Heel wat verdwijningen in de Bermudadriehoek kunnen door wetenschappers verklaard worden, bijvoorbeeld ook aan de hand van de weersomstandigheden op het moment van de verdwijning. Toch duiken hier en daar verhalen op die tot nadenken stemmen.

Bruce Gernon, een ervaren piloot zou op 4 december 1970 een 400 kilometer lange vlucht maken van één van de eilanden op de Bahama's naar Florida. Toen hij boven de zandbanken van de Bahama's vloog, zag hij plots een rare wolk opdoemen. De lucht was verder blauw, het wolkachtige ding zag er uit als een grote ellips, die razendsnel uitdeinde en binnen de kortste keren enorme afmetingen aannam. De man probeerde nog de wolk te ontwijken, maar zag tot zijn grote ontzetting dat de wolk ook al aan de zij- en achterkant van zijn toestel verschenen was. Er was enkel nog een soort tunnelvormig gat voor hem, waar hij met grote snelheid in vloog. Hij hield zijn hart vast en kon alleen maar hopen dat deze nachtmerrie héél snel voorbij zou zijn.

Op één of andere manier leek er een glanzend wit licht van de wanden van de tunnel te komen. De opening werd steeds smaller en smaller. De wolk, of waar de tunnel ook van gemaakt was, leek rond te draaien, met de wijzers van de klok mee. Vlak voor alles gedaan was, was het zelfs alsof de punten van zijn vleugels de wand raakt. Gernon voelde zich gewichtloos worden... en dan was het voorbij. De piloot was aan 'de andere kant', of wat het ook mocht wezen. Toch was de nachtmerrie nog niet ten einde. Opnieuw sloeg de schrik hem om het hart. Hij zag geen blauwe lucht, hij zag de zee niet. Er was alleen een soort schemering, matgroen, die hem het zicht ontnam.

Ondertussen waren zijn boordinstrumenten buiten werking. Hij had ook geen radiocontact meer. Op het moment dat hij de wanhoop nabij was, begon stilaan de groene waas te vervagen. Heel langzaam werd het beeld weer helder en kon hij de aarde weer zien. Hij herkende meteen waar hij was: Miami Beach. Dit klopte niet. Volgens zijn berekeningen kon hij pas boven de Bimini-eilanden zitten.

Eenmaal geland, bleek dat hij maar drie kwartier onderweg geweest was. Dit was een half uur korter dan de tijd die hij er normaal over deed. De boordapparatuur gaf aan dat hij 80 kilometer méér afgelegd had. Dit kon een gevolg zijn van de storing die het toestel blijkbaar doormaakte. Maar het meest vreemde was dat hij maar 70% verbruikt had van de kerosine die hij in normale omstandigheden nodig had.

De Bermudadriehoek heeft al veel van zijn geheimen prijsgegeven, maar toch zijn nog lang niet alle raadsels ontsluierd...