Galileo Galilei

Galilei Galilei werd geboren op 15 februari 1564 in Pisa, dat in Toscane ligt, vroeger een groothertogdom dat geregeerd werd door de Medici, een zeer rijke familie. Hij werd geboren in hetzelfde jaar waarin Michelangelo stierf en ook Shakespeare geboren werd. Zijn vader was musicus en heeft enkele muziektheoretische werken geschreven en was ook als componist werkzaam. Het was moeilijk voor zijn vader om voor zijn steeds groter wordende gezin geld in het laatje te brengen. In 1574 ging het gezin Galilei daarom in Florence wonen, de hoofdstad van het groothertogdom, waar Galilei van 1575-1578 werd opgevoed, hij ging naar het klooster van Sa Maria van Vallombrosa een jezuïetenschool. Zijn jeugdjaren bracht Galilei dus door in Florence. Deze stad heeft ook in zijn verdere leven een grote betekenis voor hem gehad.
Galilei werd al snel gezien als een briljant leerling, want toen hij 15 was probeerden ze van hem in het klooster een novice te maken, dit werd echter voorkomen werd door zijn vader. Dit is een duidelijk voorbeeld van de houding van het gezin tegenover de kerk: ze luisterden wel maar wilden geen slaafse onderwerping. Galilei kreeg erg goed onderwijs en leerde zowel de Latijnse taal als de Italiaanse taal. Later heeft hij zijn boeken zowel in het Latijns als in het Italiaans geschreven.

Hoogbegaafd

Galilei's kennis van de wiskunde was in die tijd nog erg gering. Pas toen hij naar de universiteit in Pisa ging, in 1581, leerde hij iets over de wiskunde. Hij ging daar medicijnen studeren, hij kreeg voor zijn studie nog geen wiskunde maar door een onbekend wiskundige, Ostilio Ricci, die privé lessen in de wiskunde gaf, kreeg Galilei buiten de universiteit om toch nog wiskunde.
Zijn hoogbegaafdheid was duidelijk en hoewel tegen de zin van zijn vader, stapte hij van de medische naar de natuurfilosofische studie over, zijn vader was hier op tegen omdat deze studie maatschappelijk en financieel veel minder mogelijkheden voor later bood. Hij doorliep deze studie zonder problemen, om hem in de gelegenheid te stellen zijn studie met het behalen van een doctorsgraad af te sluiten, verzocht zijn vader aan de groothertog hem één van de vijftig vrijplaatsen voor begaafde studenten te geven.

Dit werd hem door de leiding geweigerd. Dus verliet Galilei al na 4 jaar de universiteit van Pisa. Met het geven van privaatlessen probeerde hij zich toen in zijn onderhoud te voorzien. In 1589, op 25-jarige leeftijd, ontving Galilei op aanbeveling van zijn beschermheer, de markies Guibaldo del Monte, een benoeming tot hoogleraar aan de universiteit te Pisa. Dit soort benoemingen waren vaak voor korte duur, voor hem 3 jaar. Galilei kreeg maar 60 scudi per jaar dit in tegenstelling tot een leraar medici die 2000 scudi per jaar kon verdienen. Door het geven van bijlessen kon hij zich misschien net in zijn levensonderhoud voorzien. In deze periode deed Galilei zijn hydrostatische metingen met een door hem ontworpen hydrostatische balans. Hij liet zich daarvoor inspireren door Archimedes, zijn grote voorbeeld. Verder heeft hij in Pisa zijn geschriften over beweging gemaakt, De Motu ca. 1590. Daarin geeft kritiek op de Aristotelische bewegingswetten, die in de die tijd al vaker werden geuit, niet op het Aristotelische stelsel als geheel.

Vlak voor de afloop van de 3 jaar nam Galilei ontslag in 1591. Zijn vader overleed in diezelfde tijd, Galilei moest nu de rest van de familie onderhouden omdat hij de oudste zoon was. Men denkt dat hij ontslag heeft genomen door een aantal conflicten. Waarschijnlijk omdat hij een confict had met de leiding omdat hij tegen de gangbare leer was of omdat hij vond dat hij te weinig verdiende omdat hij nu ook nog zijn familie moest onderhouden.

Padua en Florence

In 1592 kon hij via Guibaldo del Monte een vriend van Galilei aan het werk aan de universiteit van Padua. Daar heeft hij 18 jaar onder gunstige omstandigheden kunnen werken. Padua behoorde tot de republiek Venetië, dat aan de zuidgrens 2 buurstaten had: het groothertogdom Toscane aan de westelijke kant, en de kerkelijke staat aan de oostelijke kant. Deze staten vertegenwoordigden de politieke systemen in Italië die in Galilei's leven en werk een belangrijke rol hebben gespeeld.
Venetië was een vrije republiek, die zijn politieke en ideologische ideeën ook tegenover de kerkelijke staat wist te bewaren. Hierdoor kregen velen geleerden de tijd en de ruimte om hun ontdekkingen te bewijzen en niet opgepakt te worden door de machtige kerk. Ook daar kreeg Galilei een laag slaris maar hij kreeg wel een benoeming voor 6 jaar. In oktober 1599 werd zijn contract weer met 6 jaar verlengd, en in 1606 opnieuw. Na veel moeite kwam Galilei pas in 1606 op een jaarsalaris van 520. In 1610 kreeg hij een aanbieding voor de rest van zijn leven en werd beloond met een salaris van 1000 goudstukken, maar in dat jaar nam hij ontslag en vertrok naar Florence.

Ook daar moest Galilei in zijn eigen tijd bijlessen geven om extra geld te verdienen om zichzelf en zijn familie te onderhouden. In Padua maakte hij bovendien een technische werkplaats waar hij instrumenten ontwierp zowel voor zijn eigen experimenten als voor de verkoop.
De tijd in Padua beschouwde hij later als de mooiste van zijn leven. Hij kreeg er ook 3 kinderen. 2 dochters en een zoon, die had die uit een niet wettig gesloten huwelijk met Marina Gamba. Zijn eigen onderzoeken leverden hem vele nieuwe inzichten. Hij ontdekte in die jaren na lange onderzoeken de juiste wetten voor de vrije val en voor de worpbeweging. In die tijd is hij ook erg ontevreden. In een brief van 7 mei 1610 beklaagt Galilei zich over zijn druk bezette leven in Padua.
Hij vindt dat hij te weinig betaald krijgt en denkt dat hij in Florence hetzelfde kan verdienen.

De Telescoop

In 1609 hoort hij iets over een voorwerp waarmee je dingen van dichterbij kan zien. Hij slaagt erin zelf een dergelijk toestel te construeren 1 die wel tot 30 keer kon vergroten. Jarenlang was hij de enige die kijkers met zo'n grote vergroting kon vervaardigen. Veel tijdsgenoten waren er niet toe in staat door Galilei's kijker ook maar iets te zien van wat Galilei beweerde te hebben gezien en nog altijd zag. Zo kregen vele andere onderzoekers de mening dat de verschijnselen, die Galilei door het toestel meende te zien, door het apparaat zelf werden veroorzaakt, meer en meer aanhang.
In 1610 nam hij dus ontslag in Padua en vertrok uit de staat Venetië en stond nu in de persoonlijke dienst van groothertog Cosimo.

Na zijn vertrek naar Florence zag hij de moeder van zijn kinderen terug. De beide meisjes, Virginia en Livia, werden door hem op zeer jeugdige leeftijd, in een klooster geplaatst. Dit deed hij om financiële redenen want hij moest ook nog de gezinnen van zijn broers onderhouden. Bovendien was het onduidelijk of zijn dochters ooit een man zouden krijgen omdat ze uit een onwettig huwelijk kwamen. Galilei heeft altijd met zijn oudste dochter het beste contact gehouden. In de jaren dat hij het moeilijk had was zij zijn grootste steun, maar zij overleed al in 1634.
Eerste mathematicus en filosoof bij de groothertog van Toscane, was Galilei nieuwe naam. In bepaalde opzichten was Galilei’s vrijheid in Florence minder groot dan die hij had gehad in Padua. Zo moest hij als hij wilde reizen voor onderzoeken of congressen een speciale toestemming aanvragen. De eerste reis en de 2 e gingen beiden naar Rome, de 2 e was in 1611 en hij ging daarheen om zijn astronomische ontdekkingen die hij had gedaan met zijn telescoop te laten zien. Hij werd daar als ontdekker geëerd, zelfs door het befaamde Collegio Romano, het geleerde Jezuïtencollege, waar de toonaangevende wiskundigen bij zaten en hij ontving het lidmaatschap van de Accademia Linceo. Daarbij zat een zeer kleine groep van geleerden van de meest uiteenlopende aard. Deze hadden geen gemeenschappelijke werkwijze, maar dachten allemaal hetzelfde over het verstarde en eenzijdige onderwijs in de universiteiten en in hun voorkeur voor de directe studie van en in de natuur.

De Inquisitie

Galilei kreeg door zijn ontdekkingen ideeën om een geestelijke klimaatsverandering te veroorzaken. Ondanks dat hij erg behoedzaam was kwam hij in aanraking met de Inquisitie. Hij begon een strijd tegen de kerk, met gevaar voor zijn eigen leven en was hoe dan ook van plan met zijn ontdekkingen eer te halen. In 1616 werd er door de kerk een discreet opgelegd dat uitspraken zoals hij deed verboden waren (een verbod op het Copernicaanse systeem). Galilei heeft de 7 jaren erna aan verschillende stukken tekst gewerkt. In 1923 kwam een boek ('Il Saggiatore') uit en daarmee vervolgd hij de strijd tegen de kerk. Galilei zelf genoot ervan om te schrijven voor een groot publiek en vond dat iedereen recht had om iets te weten te komen over de nieuwe wijze van denken over de natuur. Hij schreef het boek met de overtuiging dat er een nieuwe tijd aanbrak en schreef het dus alleen maar voor tijdsgenoten.

In 1623 werd kardinaal Maffeo Barberini later Urbanus VIII de paus. Hij was een persoonlijke vriend van Galilei en tevens vond hij kunst en wetenschappen erg interessant.Dit was het moment waarop hij ervoor kon zorgen dat het discreet kon worden opgeheft. Snel werd de Saggiatore door hem aan de nieuwe paus opgedragen. Galilei had veel succes met zijn boek en ook de paus gaf instemming, zo werd en een klimaat ontwikkeld dat voor het terugkomen op het decreet van 1616 gunstig was.

In 1624 gaat Galilei naar Rome om daar toestemming aan de paus te vragen voor het publiceren van het boek over het Copernicaanse systeem. Galilei gaat er eigenlijk vanuit dat het hem dit keer gaat lukken, maar ondanks dat vele andere machtige mensen het met hem eens waren bleef Urbanus VIII volledig overtuigd van de juistheid van het decreet uit 1616. Omdat de kerk alleen, de waarheid kent en spreekt. De wetenschap is volgens hem mensenwerk en moest bereid zijn om aan de kerk haar uitspraken terug te nemen.
Galilei ging er tegen in en vond dat de veroordeling van het Copernicaanse systeem op onvoldoende zaken gebasseerd was. Galilei bracht toch het boek, de Dialoog uit, waarin hij in het voorwoord zette dat het allemaal fictie is en hij veranderd enkele kleine dingen zodat het wel mag worden uitgegeven. Hij houdt zich dus heel slim aan de regels. Zowel in Rome als in Toscane mag het boek nu worden uitgegeven, waarom de machthebbers er zolang overdeden voordat ze goedkeuring gaven was omdat ze bang waren voor de wraakacties van de paus. Dan komt er een proces tegen de Dialoog dat de paus persoonlijk zelf begint. Hierdoor is het proces van staatkundig belang. In 1932 werd het boek verboden.