Wolken, donder en bliksem - Islam en Wetenschap

In de serie Islam en Wetenschap, analyseren we wat de Koran ons leert met betrekking tot de vorming van wolken, donder en bliksem. We pakken daarvoor het vers uit de koran, dat met betrekking tot dit onderwerp, de basis vormt. We spiegelen dit vers, aan wat de recente wetenschap ons vertelt. Daarnaast kijken we naar de gangbare wetenschappelijke gedachte, in de tijd dat de koran werd overlevert, dus ongeveer 14 eeuw geleden.

De wetenschap vandaag de dag

De vorming van een wolk is een proces dat zich als volgt laat uitleggen:
Het Water, dat verdampt uit de oceanen en rivieren, vormt kleine wolken. De kleine wolken vormen zich samen, en in deze grotere wolk groeit de opwaartse kracht. De opwaartse kracht is sterker in het centrum van de wolk. Dit komt omdat hier de opwaartse kracht minder onderhevig is aan de kou uit de lucht, en waar het buitenste deel dus wel last van heeft. De opwaartse kracht zorgt ervoor dat de wolk stijgt, zij stapelen zich zo langzaam op. Door het stijgen, komt de wolk in een koelere atmosfeer, alwaar waterdruppels en hagel zich beginnen te vormen. Naarmate het stijgen, worden de druppels groter en groter. Wanneer de waterdruppels en hagel te zwaar worden voor de opwaartse kracht, Vallen de druppels als neerslag uit de wolk. ["The Atmosphere”, p. 269 en "Elements of Meteorology" pp. 141-142]

De Koran en het eerste gedeelte van het vers over wolkenvorming

Met dit in het achterhoofd, kijken we naar wat de "islamitische wetenschappers" ongeveer 14 eeuw terug, concludeerden aan de hand van openbaringen uit de Koran.


Het is niet zo heel lang gelden, dat Meteorologen de details m.b.t. tot wolkenvorming, structuur en functie leerden kennen. Dit overigens met behulp van geavanceerde apparatuur, zoals moderne vliegtuigen, satellieten, computers, ballonnen, etc. Zij bestuderen dan de richting en kracht van de wind, de hoogte van de luchtvochtigheid, het niveau en variaties van atmosferische druk.

De Koran en het tweede gedeelte van het vers over bliksem

Het vers gaat verder, met vermelding van hagel en bliksem:


Één van de dingen die meteorologen hebben ontdekt is dat deze donkere regenwolken, beginnen te regenen, op een hoogte van 7,5 tot ruim 9 kilometer hoogte. Hoogtes die gelijk zijn aan de hoogtes van bergen, zoals de Koran, in het tweede gedeelte van het vers hierboven, zegt.

De vraag is: "Waarom spreekt dit vers over de bliksem", terwijl we het over hagel(neerslag) hebben? Je zou uit het vers kunnen concluderen dat hagel een belangrijke factor vormt in de vorming van de bliksem. Als we op zoek gaan naar een boek die hierover meer uitleg kan geven vanuit de moderne wetenschap, dan komen we terecht bij “Meteorology Today”.

Hoe ontstaat bliksem?

"Wolken worden statisch als de hagel door een gedeelte van de wolk, gevormd door ijskoude druppels en ijskristallen, valt. Als de vloeibare druppels worden geraakt door de hagel, bevriezen zij op het moment van contact en geven vervolgens een latente warmte af. Hierdoor blijft het oppervlak van de hagel warmer dan die van de omringende ijskristallen. Wanneer de hagel in contact komt met een ijskristal, doet zich een belangrijk fenomeen voor: er vloeien elektronen van het koudere object naar het warmere object. Met andere woorden, de hagel wordt negatief geladen. Hetzelfde effect doet zich voor wanneer de ijskoude druppeltjes in aanraking komen met hagel en er kleine splinters van positief geladen ijs van de hagel afbreken. Deze lichtere, positief geladen deeltjes worden door de opwaartse kracht naar het bovenste gedeelte van de wolk gedreven. De negatief geladen hagel, valt naar de onderkant van de wolk, dus het onderste deel van de wolk wordt negatief geladen. De negatieve ladingen slaan vervolgens als bliksem in de grond. [Meteorology Today p. 437]

Conclusie

Ook deze informatie is zoals je wel begrijpt, een recente ontdekking. Tot aan 1600 na christus waren Aristoteles 'ideeën over meteorologie dominant in de westerse landen. Zo zei hij: dat de atmosfeer twee luchtlagen had, namelijk een vochtige en een droge. Hij zei ook, dat donder het geluid was van de botsing tussen de droge lucht met een wolk, en dat de bliksem de ontvlamming en verbranding is van deze droge lucht. Het zou dan gaan om een dunne lijn van vuur. [Works of Aristotle Translated into English pp. 369 a&b]

De gedachte van Aristoteles over meteorologie, was ook gangbaar op het moment dat de koran werd geopenbaard, veertien honderd jaar geleden. Maar de Koran schrijft anders dan toen normaal was zoals je in dit artikel leest en wordt onderbouwd door de hedendaagse wetenschap.