Het onbegrijpelijk mooie noorderlicht (poollicht)

[MODULE=P2B5Y8X6]
Inhoud
- Waaierende plasmawolken
- Noorderlicht en zuiderlicht
- Wetenschappelijk onderzoek
- Astronauten en stewardessen
- Folklore en mythologie
- De beste plaatsen om het noorderlicht te zien
- Aurora Sky Station, Zweden
- Fairbanks, Alaska
- Yellowknife, Canada
- Tromsø, Noorwegen
Waaierende plasmawolken
Hoe dichter bij de magnetische noordpool – of de zuidpool – hoe beter dit lichtfeest waarneembaar is onder de sterrenhemel. Vooral ’s winters, als de nachten inktzwart zijn. Poollicht heeft alles te maken met uitbarstingen (plasmawolken) van de zon. Gigantische hoeveelheden geladen deeltjes worden het heelal in geslingerd en bereiken de aarde (zonnestorm). Door het aardmagnetisch veld wordt de deeltjesstroom afgebogen naar de polen en dringt vervolgens met hoge snelheid in de atmosfeer.
In de hoogste lagen van de dampkring doen deze elektrisch geladen deeltjes de zuurstof- en stikstofatomen oplichten. Hoog in de atmosfeer – tot wel 300 kilometer en nog hoger – komt deze energie vrij en ontstaat er een lichtshow waar je verstand bij stilstaat.
Noorderlicht en zuiderlicht
Wanneer de geladen deeltjes (protonen en elektronen) de aarde naderen, worden ze afgebogen naar de polen, waar de grootste magnetische aantrekkingskracht heerst. Het poollicht is dus zowel in het verre noorden als in het diepe zuiden te bewonderen. In de afgelopen 400 jaar zijn gegevens verzameld over het noorderlicht (aurora borealis) en het zuiderlicht (aurora australis).'Onrustige zon'
De Noorse natuurkundige Kristian Olaf Birkeland (1867-1917) meende begin 20ste eeuw dat het poollicht rechtstreeks verband hield met een ‘onrustige’ zon. Hij kwam als eerste met een sluitende verklaring. Het duurde echter nog enkele decennia voordat vooral de Britse wetenschappers uitgelachen waren over zijn vreemde ideeën en hem eindelijk serieus namen.
Wetenschappelijk onderzoek
Al in 1840 dacht de sterrenkundige Edward Sabine (1788-1883) eveneens een relatie te bespeuren tussen zonnevlekken en magnetisme. In 1826 registreerde de Duitser Samuel Schwabe cycli van elf jaar waarin de magnetische zonnestormen telkens een hoogtepunt bereikten. De laatste actieve periode was in 2001, waarna in 2006 en 2007 nauwelijks zonnevlekken werden waargenomen, met een uitloop tot 2010. Het jaar 2013 was eveneens een topjaar, met een maximum in 2014. Sindsdien nam de zonne-activitet gestaag af. Sinds 2020 is er weer sprake van een opleving.
Het poollicht ontstaat als grote zonnevlekgroepen exploderen in zonnevlammen of -stormen. Hoe meer zonnevlekken, hoe actiever de zon. Het duurt twee tot vier dagen voordat de hoogenergetische deeltjes de aarde bereiken. De botsingen met zuurstof en stikstofatomen rond de aarde vormen vervolgens het noorder- en zuiderlicht. De hoogte waarop die krachtmeting plaatsvindt en de structuur van de geladen deeltjeswolk zijn bepalend voor het kleurenspel en de dynamiek ofwel het spektakel dat het poollicht tentoonspreidt.
Astronauten en stewardessen
Een zonnestorm is radioactief en zeer energetisch. Op meer dan 15 kilometer hoogte is die energie echter flink afgezwakt. Vliegtuigen die op 10 kilometer hoogte vliegen worden omgeleid als er sprake is van heftige zonnestormen. Zwangere stewardessen mogen niet aan boord van die toestellen. Ook astronauten staan bloot aan deze straling. Het European Space Agency doet experimenteel onderzoek daaromtrent. Ook worden er nieuwe materialen getest om het stralingsniveau te minimaliseren.Folklore en mythologie
Voordat de wetenschap zich met het poollicht ging bezighouden, waren de mensen vooral bang voor die kleurige waaiers, vegen en ‘zoeklichten’ in de lucht. Vroeger dachten de Scandinaviërs dat het poollicht een luchtspiegeling was van haringscholen. De Cree-indianen beschouwden het poollicht als heilig. Ook de Inuit hadden het over de ‘hemel die in brand staat’. En de Chinezen beschouwden het noorderlicht als de vurige adem van vechtende draken. In de middeleeuwen zagen veel Europeanen een slecht omen in het poollicht.De beste plaatsen om het noorderlicht te zien
In het noorden van Nederland is soms poollicht te zien, jaarlijks gemiddeld zes of zeven keer. Als je het échte spektakel zoekt, bijna een mystieke ervaring, zijn er op het noordelijk halfrond enkele plaatsen waar je wensen vrijwel altijd vervuld worden, zoals: