Grootvoeten op het spoor – Sasquatch (Bigfoot)
Over Bigfoot (Sasquatch) zijn talloze 'authentieke' foto's en amateurfilmpjes in omloop. De Sherpa's zijn er heilig van overtuigd dat de yeti rondwaart in de Himalaya. En de Siberische steppen zouden bevolkt zijn met alma's, ofwel nazaten van neanderthalers uit vervlogen tijden. Bijgeloof, ooggetuigenverslagen en overleveringen hebben door de eeuwen heen voor een kleurrijke mengelmoes van verhalen gezorgd, zoals ook het monster van Loch Ness tot de verbeelding blijft spreken. In de Verenigde Staten is zelfs een tijdschrift aan Sasquatch gewijd: Bigfoot News. Daarin wordt soms verslag gedaan van persoonlijke ontmoetingen met deze primaat, de zogeheten 'close encounters'.
Inhoud
Noord-Amerikaanse en Canadese bosarbeiders zien Bigfoot regelmatig. Dit behaarde, schuwe wezen zou de Amerikaanse wouden bevolken, getuige de buitensporig grote voetafdrukken, de uitwerpselen en de talloze verslagen over persoonlijke ontmoetingen (
close encounters) met deze reusachtige mensapensoort. Sasquatch – 'wildeman' in het Indiaans – zou een rechtop lopende primaatsoort zijn van pakweg 2.50 meter lang en 400 kilogram zwaar. Volgens wetenschappers zou Bigfoot, als hij al bestaat, een afstammeling kunnen zijn van de Aziatische
Gigantopithecus, die 12.000 jaar geleden de dichtgevroren Beringstraat zou zijn overgestoken.
Yeti en kabouters
Kennelijk waren niet alle grootvoeten zo avontuurlijk om een continent over te steken, gelet op het feit dat in de Himalaya de Yeti rondwaart, de Aziatische Bigfoot die naar verluidt liever in zijn thuisland bleef. Opmerkelijk is dat verhalen en legenden over 'reuzen en
monsters' van alle tijden zijn. Ook in dit tijdsgewricht hebben ze niets aan populariteit ingeboet, vergelijkbaar met het
monster van Loch Ness, de
yeti en het bestaan van
kabouters.
Bigfoot is zeer populair in de Verenigde Staten. De vermeende primaatsoort uit vervlogen dagen is zelfs op een voetstuk gezet met een eigen tijdschrift:
Bigfoot News. Daarin doen wildwachters en bosarbeiders zo nu en dan verslag van Sasquatch, zoals de
indianen hem noemen. Vroeg of laat komt echter telkens vast te staan dat de foto's en filmbeelden van Bigfoot gemanipuleerd zijn.
Media
Dat laat onverlet dat documentairemakers en
filmregisseurs er goed garen bij spinnen. Telkens opnieuw raken ze geïnspireerd door wat er in de media over de grootvoeten naar buiten komt. In dat opzicht is er een duidelijke link met de 'plesiosaurus' van Loch Ness, waarover eveneens veel ooggetuigenverslagen de ronde doen.
De amateurfilm van Roger Patterson – een sensatie
Roger Patterson (1933-1972) was een bon vivant, een rodeo-cowboy. Hij was gefascineerd door de verhalen over Bigfoot. Samen met zijn maat Gimlin ging hij te paard en met een gehuurde
camera op pad in een poging Bigfoot op film vast te leggen. Het was meteen raak. In de namiddag van 20 oktober 1967 schoot hij de filmbeelden in het Noord-Californische Bluff Creek. Beelden waarmee hij wereldberoemd zou worden.
Voetafdrukken
Ook zou hij voetafdrukken van
Bigfoot hebben gevonden en in gips geconserveerd. Patterson overleed enkele jaren later aan kanker en zijn maat Bob Gimlin zweeg over hun ervaringen. De originele amateurfilm is spoorloos, er zijn alleen nog kopieën.
De
amateurfilm van Patterson uit 1967 liegt er op het eerste gezicht niet om. Op een open plek in het woud in Bluff Creek (Noord-Californië) tonen deze beelden een gigantische mensaap die kalm, zonder enige haast naar de bosrand loopt en regelmatig omkijkt of hij gevolgd wordt, maar zich schijnbaar niet bedreigd voelt. De beelden doen zo 'naturel' aan, tonen zoveel overwicht van de kant van de mensaap, dat menigeen bij het zien van deze beelden de rillingen over de rug lopen. Is het een vervalsing? De meningen zijn erover verdeeld.
Bedrog?
Onderzoek van enkele Engelse en Russische deskundigen is mede gebaseerd op de natuurlijke tred van de primaat en de proporties van de armen (relatief lang) en benen (relatief kort). De beelden zijn op 20 oktober 1967 gemaakt en tot nu toe heeft nog geen enkele wetenschappelijke instantie de maker van bedrog kunnen betichten. Er deden echter geruchten de ronde over smeergeld, wat alles te maken had met het tijdstip van de release van de sciencefictionfilm
Planet of the Apes. De speelfilm zorgde in die periode voor enige beroering. En de turbulente levenswandel van
Roger Patterson, die veel schulden had, maakte zijn toch al omstreden amateurfilmpje evenmin geloofwaardiger.
Niettemin komen de enige overtuigende en aannemelijke beelden van Bigfoot uit de gehuurde camera van Roger Patterson. De getoonde Bigfoot is ruim twee meter lang, heeft een paslengte van 1,10 meter en is ongeveer 150 kilogram zwaar, gemeten naar de schouderlengte en heupbreedte. Hoeveel grootvoeten er in Noord-Amerika en Canada rondlopen is onduidelijk. Wel tonen ze zich vaker aan de mens dan bijvoorbeeld de Yeti en andere Aziatische grootvoeten. De primaatsoort Gigantopithecus – een vegetariër – leefde tot voor 100.000 jaar geleden nog in de bamboebossen van Azië en woog rond de 500 kilogram. Hardnekkige theorieën blijven de ronde doen over de mogelijkheid dat nazaten van de Gigantopithecus in de ijstijd de bevroren
Beringstraat zijn overgestoken naar het Amerikaanse continent.
Dezelfde voorvader
Dat houdt in dat Sasquatch, de Yeti,
alma's en en tal van andere grootvoeten waarvan de verhalen de tand des tijds hebben doorstaan een en dezelfde voorvader zouden kunnen hebben. Er werd en wordt zoals verwacht nog steeds naarstig onderzoek naar gedaan. Een Amerikaanse organisatie die veel veldonderzoek doet, is
The Bigfoot Field Research Organisation, gesticht in 1995. Volgens eigen zeggen de enige instantie die het bestaan van Bigfoot wetenschappelijk wil bewijzen.
Lees verder