Leefbare zones met kans op buitenaards leven
De "Goldilocks zone" is een bepaald gebied in de ruimte waar leven mogelijk is. De grootte van deze zone is onder andere afhankelijk van de hoeveelheid warmte dat van zijn moederster vandaan komt. Mogelijk zijn er óók exoplaneten die buiten de traditionele leefbare zone zijn en alsnog leven herbergen. Hiernaast hebben wetenschappers ontdekt dat exomanen óók een kanshebber zijn voor leven. Een aantal planeten in onze Melkweg staan altijd met dezelfde kant naar hun ster gericht. Deze rotsplaneten kunnen een leefbaar gebied huisvesten. Het leefbaar gebied heeft de vorm van een dunne band dat zich over de planeet strekt.
Leefbare zones buitenaards leven
De Goldilocks zone
Op een specifieke afstand rondom een ster, ligt een gebied waar vloeiend water kan bestaan. Deze leefbare zone wordt ook wel de "Goldilocks" zone genoemd. Rotsplaneten die zich in de leefbare zone bevinden, herbergen mogelijk vormen van leven. De locatie en grootte van de leefbare zone is afhankelijk van het type ster. Bij een rode dwergster ligt de leefbare zone een stuk dichter om de ster heen dan in ons zonnestelsel. Sterren die groter zijn dan de zon, hebben een leefbare zone die verder van de ster vandaan staat. Dit heeft te maken met het mogelijk bestaan van vloeibaar water. Het water verdampt wanneer een planeet te dicht bij zijn moederster staat. Wanneer deze afstand te groot is, bevriest het water. Hierdoor zou er aan het oppervlak geen leven mogelijk zijn. Er zijn echter situaties bekend waarbij er alsnog leven mogelijk zou kunnen zijn.
De kans op leven buiten de traditionele leefbare zone
Een planeet hoeft niet per se binnen een bepaalde afstand van een ster te liggen om leefbaar te kunnen zijn. Onder een stevige laag van ijs, kan er soms een oceaan aanwezig zijn. Zo'n oceaan zou kunnen bestaan vanwege geologische activiteiten of omdat de planeet tijdelijk in de leefbare zone is geweest. Naast leefbare exoplaneten, kunnen zogenaamde "exomanen" óók leefbaar zijn.
Exomanen
Er kunnen meerdere manen om exoplaneten heen draaien. Deze manen worden exomanen genoemd. Ze zijn in groten getale in het heelal aanwezig. Er kunnen geologische activiteiten plaatsvinden vanwege de omwentelingen rondom de moederplaneet. Deze geologische activiteiten ontstaan vanuit de kern van de exomaan. Een aantal manen die zich in onze zonnestelsel bevinden, herbergen een verborgen oceaan. Hoogstwaarschijnlijk hebben een groot aantal exomanen dit ook. Hierdoor is de kans op buitenaards leven een stuk groter dan dat men vroeger had gedacht.
De zoektocht naar exomanen
Wetenschappers hebben in 2014 metingen verricht die kunnen leiden tot de ontdekking van de eerste exomaan. Vanwege het kleine formaat en ingewikkelde baan dat het aflegt, is een exomaan lastiger te detecteren dan een exoplaneet. Naarmate telescopen steeds geavanceerder worden, kunnen wetenschappers steeds meer van dit soort hemellichamen detecteren. Met behulp van de zogenaamde "Wobble-techniek" is het mogelijk om de aanwezigheid van hemellichamen aan te tonen. Dit gebeurt met het analyseren van de opgevangen lichtfrequenties. Vanwege de zwaartekracht veroorzaken de hemellichamen een beweging bij de moederster. Hierdoor wordt er een andere lichtfrequentie gereflecteerd.
Leefbaar grensgebied
Er bestaan exoplaneten die op een specifieke manier om hun as draaien. Hierdoor kunnen ze soms met dezelfde kant naar hun moederster gericht staan. Deze situatie ontstaat wanneer de moederster een sterke invloed heeft op de planeet. Het zogenaamde "tidal locking" komt bij rode dwergsterren het meest voor. Dit zorgt ervoor dat het altijd licht is aan één zijde en er geen dag/nacht cyclus is. Hiernaast hebben deze exoplaneten een dunne "band", die de juiste temperatuur heeft voor vloeibaar water. Op deze band blijft de temperatuur stabiel. Dit komt omdat de exoplaneet haast niet roteert. Hiernaast zorgt het ervoor dat er geen jaargetijden kunnen ontstaan. Atmosferische invloeden kunnen ervoor zorgen dat deze leefbare band groter is. De temperatuur is hierbij eerlijker over het gebied verspreid, wat een positieve invloed heeft op de leefbaarheid van de planeet.
De invloed van de atmosfeer op de draaibeweging
Enkele wetenschappers uit Frankrijk en Canada, vermoeden dat een atmosfeer een rotatie teweeg kan brengen. Dit kan ervoor zorgen dat de planeet alsnog om zijn eigen as draait. Hierdoor hebben we te maken met een situatie die vergelijkbaar is als de aarde. Net als op aarde zou er dan een dag en nacht cyclus zijn. Het is nog niet duidelijk wat de gevolgen zijn van meteorieten die snel de atmosfeer in dringen. Aan de ene kant kan dit ervoor zorgen dat de atmosfeer verdwijnt. Aan de andere zijde, hebben meteorieten ervoor gezorgd dat de aarde uiteindelijk leefbaar is geworden. Waarschijnlijk heeft dit met de juiste balans te maken.