Het waterrijke verleden van de rode planeet Mars

Watermoleculen zijn zeer belangrijke bouwstenen voor het leven dat wij kennen. De eigenschappen die zij bevatten zorgen ervoor dat er eenvoudig een interactie kan plaatsvinden tussen verschillende stoffen. Onderzoekers hebben ontdekt dat Mars een waterrijk verleden heeft. Er kwamen hier namelijk meerdere oceanen en rivieren voor. Dit motiveert wetenschappers om te zoeken naar bewijs voor leven. Wetenschappers hebben in 2015 iets ontdekt dat voor veel opschudding heeft gezorgd.

Het waterrijke verleden van Mars

• Water
• Oceanen
• Bewijs van water in de huidige tijd
• IJs

Water

Water is een essentiële bouwsteen voor leven. Zonder de aanwezigheid van water was namelijk het leven dat wij op Aarde kennen niet ontstaan. Andere stoffen blijken namelijk minder geschikt te zijn vanwege de beperkte eigenschappen van de stof. Om deze reden zijn wetenschappers op zoek naar water in ons zonnestelsel en elders in het heelal. Water blijkt in het heelal in overvloed aanwezig te zijn.

Oceanen

Het Marslandschap vertoont een hoop overeenkomsten met de Aarde. Sommige gebieden zijn zelfs te vergelijken met de Grand Canyon. De bergen in deze gebieden zijn namelijk zeer stijl van vorm. Hierdoor begonnen vermoedens te ontstaan dat delen van Mars net als de valleien in de Grand Canyon eigenlijk vroeger een oceaanbodem waren. Deze hypothese wordt officieel ook wel de "Mars oceaan hypothese" genoemd. Deze oceaan zou ongeveer 3,8 miljard geleden bestaan hebben. Volgens de hypothese bestond Mars zo'n dertig procent uit water.

Marsmissies

De verschillende Marsmissies hebben aangetoond dat Mars vroeger water had. Men heeft dit weten vast te stellen aan de hand van verschillende analyses van de bodem en atmosfeer. Mars had vroeger namelijk een dichtere atmosfeer ten opzichte van nu. Hierdoor ontstond er een warmer klimaat. De eerste aanwijzingen kreeg men al in 1976 met behulp van de Viking ruimtesondes en ruimtelanders. Er werden toen twee ruimtevaartuigen de ruimte ingestuurd. Deze ruimtevaartuigen werden de Viking 1 en Viking 2 genoemd. Ze hadden allebei een ruimtesonde en ruimtelander aan boord. Door deze succesvolle missie heeft men veel kennis opgedaan van de rode planeet. Hiermee werden de eerste foto's gemaakt van de bijzondere structuren die op Mars voorkomen. Sommige structuren van het landschap lijken op oude rivierbeddingen en waren toen voor het eerst zichtbaar. In 2010 heeft men weten te bevestigen dat de droge rivierdelta's op de juiste hoogte lagen voor een verbinding met de vermeende oceaan uit het verleden.

De bevindingen van de Marsrover Curiosity

De Marsrover Curiosity heeft in 2013 afzettingen gevonden van een oud zoetwatermeer. Deze afzettingen werden in Gale Crater gevonden. Gale Crator is tevens de enorme krater waarin Curiosity in 2012 geland was.

Bewijs van water in de huidige tijd

Met behulp van de Mars Reconnaissance Orbitor heeft men eind 2015 ontdekt dat Mars nog steeds stromend water bevat. Deze sonde wordt ook wel de "MRO" genoemd. Dit instrument bevat namelijk diverse fotocamera's die gebruikt worden om het oppervlakte van Mars te bestuderen. Hiernaast heeft het instrument het vermogen om ondergrondse metingen te verrichten. De ruimtesonde kwam in maart aan, echter duurde het ongeveer een halve jaar totdat hij de gewenste baan had.

Exacte bevindingen van de MRO
Wetenschappers hebben ontdekt dat er op een aantal locaties gehydrateerd zout te vinden is. Dit heeft men ontdekt op plekken waar geulen te zien zijn. Deze geulen lijken met de seizoenen te veranderen. Men heeft dit weten te observeren door voor een langere periode hetzelfde gebied te onderzoeken. Wetenschappers hadden al eerder het vermoeden dat hier iets gebeurde, echter kon dit toen nog niet bevestigd worden.

IJs

Het grootste gedeelte van het water op Mars is echter bevroren. Er bevinden zich namelijk miljoenen kilometers kubieke ijs op deze planeet. Hiervan bevindt het grootste gedeelte onder de oppervlakte. Het ijs bij de polen is echter wel duidelijk aan de oppervlakte zichtbaar. Mars heeft namelijk net als de Aarde een Noord- en Zuidpool. Het ijs van deze polen bestaat grotendeels uit waterijs en gedeeltelijk uit kooldioxide. Wanneer de zon op het ijs schijnt begint het CO2 dat zich in het ijs bevindt te sublimeren. Dit betekent dat het van een vaste stof direct verandert in gas. Hierdoor raast er gedurende deze periode een wind van zo'n vierhonderd kilometer per uur over de ijskappen. Tegelijk ontstaan er een grote hoeveelheid wolken die stof en waterdamp met zich meebrengen. De Opportunity (Marsrover) heeft zo'n gebeurtenis op de gevoelige plaat vastgelegd. Wanneer er geen zon meer op de ijskappen schijnt begint het CO2 weer te veranderen in een vaste stof.