Het pepsine-enzym
Pepsine, ook wel peptase genoemd, is een enzym dat in de maag eitwitmoleculen splitst. Naast het pepsine-enzym zijn er nog vele andere soorten enzymen zoals amylase en lipase, die allemaal hun eigen functie hebben. Daarnaast hebben deze enzymen ook allemaal een eigen pH-waarde. Wat doet pepsine precies in het menselijk lichaam? Wat kan dit enzym ons vertellen en waarom wordt het gezien als een enzym in de scheikunde?
Bron: MasterTux, Pixabay Wat is een pepsine-enzym?
Pepsine is een enzym dat in de maag eiwitmoleculen splitst, dit gebeurt tijdens de vroegste stadia van de spijsvertering. Hierdoor kunnen eiwitten worden afgebroken en verteerd. Deze verteerde eiwitten worden
polypeptiden genoemd. Pepsine is rond het jaar 1836 ontdekt door Theodor Schwann.
Wat is een enzym?
Een
enzym is een eiwit. Enzymen versnellen een bepaalde reactie. Elk enzym heeft zijn eigen functie om een bepaald proces te versnellen, maar worden daarbij niet zelf verbruikt en veranderen niet van samenstelling.
Bron: NASA, Wikimedia Commons (Publiek domein) Hoe gaat pepsine te werk?
In de maag bevinden zich maagsapklieren. Deze maagsapklieren produceren pepsinogeen en pepsine is hierin aanwezig. Pepsinogeen kan door sommige cellen in de maagwand heen komen. Daarnaast produceert pepsine ook zelf
pepsinogeen. Dit wordt in scheikunde ook wel als
positieve terugkoppeling gezien. Positieve terugkoppeling betekent in dit proces dat het activeren van pepsinogeen zichzelf versterkt. Zodra het voedsel uit de maag in kleine hoeveelheden aankomt in de twaalfvingerige darm zal de werking van het enzym pepsine stoppen. Dit heeft te maken met de verandering van het voedsel, het wordt namelijk hier licht basisch gemaakt.
pH-waarde van het enzym pepsine
De
pH-waarde is een gebruikte eenheid in scheikunde om aan te geven hoe zuur of basisch een stof is. Zodra de pH-waarde lager is dan 7 spreken we van een zure stof. Zodra deze hoger is dan 7, spreken we van een basische stof. Pepsine werkt alleen goed in zure omstandigheden en het is het enige enzym dat zich in ons lichaam bevindt waarvan de optimum-pH-waarde zo laag is (1,5 - 2).
Naast het zure pepsine-enzym kan bijvoorbeeld water ook zuur worden. Water kan namelijk beschikken over verschillende pH-waardes. Normaal en goed drinkwater heeft een pH-waarde van rond de 8,5 - 9,5. Gereinigd water heeft een gemiddelde pH-waarde van 7. Als water een pH-waarde van rond de 6 heeft, is het niet meer drinkbaar maar wordt het voornamelijk gebruikt voor schoonheidsverzorging.
Pepsine is een agressief enzym
Pepsine wordt gezien als een
agressief enzym. De reden waarom pepsine een agressief enzym is, is dat dit enzym de maagwand gemakkelijk zou kunnen oplossen. Onze maagwand is daar gelukkig goed tegen bestand door een bekleding van een dikke slijmlaag die tevens de maag beschermt tegen andere soorten enzymen. De enzymactiviteit van alle soorten enzymen is deels afhankelijk van de pH-waarde.
Maagzuurklachten
Wanneer u last heeft van een opgeblazen gevoel, verstoorde spijsvertering, zuurbranden in de maag, dan zou de oorzaak hiervan
maagzuur kunnen zijn. Mensen die maagzuur ondervinden slikken vaak tabletten om ervan af te komen. Deze tabletten leveren pepsine dat nodig is om proteïne te verteren waardoor de maagzuurklachten weer zullen afnemen. Betaine HCL+ is hiervan een geschikt voorbeeld.
Enzymactiviteit
Anders dan de pH-waarde, die belangrijk is voor de
enzymactiveit, spelen ook nog andere factoren een rol hierbij. Denk hierbij aan:
- Substraat: de stof waar het enzym op inwerkt.
- Invloed temperatuur: de meeste enzymen zijn inactief bij lage temperaturen. Ieder enzym heeft bij een bepaalde temperatuur de beste werking.
- Zuurgraad: Bepaalde enzymen werken goed in een zure omgeving (pH lager dan zeven).
- Enzymconcentratie: Wanneer een enzym met afnemende concentratie inwerkt op een substraat, is de werking het grootst bij de hoogste concentratie.
Factoren
Als een van deze bovenstaande factoren niet juist is, bijvoorbeeld een te hoge temperatuur, dan kunnen de enzymen hun ruimtelijke structuur verliezen. Enzymen kunnen hierdoor niet meer hun functies uitoefenen omdat hun samenstelling veranderd is. Dit proces wordt in scheikunde ook wel
denaturatie genoemd.
Lees verder