De ruimte, het oneindige heelal

Op het Amerikaanse ruimtevaartstation Cape Canaveral zijn twee sattelieten, geheten Stereo. Hun missie is: foto's van de zon nemen, zoals de mens ze nog nooit gezien heeft. De beide sattelieten vliegen kort achter elkaar en 'kijken' naar de zon alsof het een menselijk paar ogen is. Eerst maakt de één een foto, dan de andere uit een wat ander gezichtspunt. In de computer worden dan die beide foto's over elkaar heen gelegd en als driedimensionale foto's naar de aarde gestuurd.
Aan de hand van deze foto's willen Amerikaanse en Europese wetenschappers meer te weten komen over het wereldruim en dan vooral over de geweldige zonnestormen.

Zonuitbarsting]

Bij deze zonnestormen, ofwel zonuitbarstingen, werpt de zon honderdduizenden stoffen van 50.000 graden in de ruimte.
Zulke uitbarstingen kunnen op aarde magnetische storingen veroorzaken. Ze beschadigen vooral sattelieten en ze zijn levensgevaarlijk voor astronauten. Voordat er dus in de komende jaren ruimteschepen met mensen aan boord richting Mars vertrekken, moet Stereo ons meer over de zon en andere sterren leren.

Koude sterren

De zon is slechts één van de vele miljarden sterren in het heelal. We voelen haar warmte omdat ze dichtbij de aarde zweeft. Andere sterren zijn oneindig ver weg. Met het blote oog zien we ze alleen als lichtpuntjes. Eigenlijk weten we al heel veel over het heelal, maar er valt natuurlijk oneindig veel meer te leren en doorgronden. Er zijn kleinere en grotere sterren, lichtere en minder lichte. De grootste sterren zijn gigantische ballen, 100.000 maal groter dan de aarde. Ze zijn ongelooflijk heet, en de één is warmer dan de andere. De wit-blauwen zijn de warmsten, de roden zijn de koudsten. Toch zijn zelfs de rode sterren nog twintig keer zo warm als bijv. de oven in je keuken.

Sterrencarroussel

Sterren veranderen in de loop der tijd, net als bij een mens. Eerst zijn ze jong, dan worden ze oud en sterven. Sterren ontstaan in stoffige gaswolken, die altijd in een ronde draaien. Zo ontstaan er mettertijd in de grote wolken kleine wolken, die net zo lang draaien, totdat gas en stof samenkomen en er uiteindelijk een bal onstaat: een ster is geboren. Als zo'n bal langzaam draait, ontstaat er slechts één ster. Draait ze snel, ontstaat er een tweelingster. Draait ze met een matige snelheid, ontstaat er een ster met een planeet: zo was het ook bij de zon en de aarde.

Lichtjaren ver

Vanaf de aarde ziet het er uit of de sterren echt fonkelen. In werkelijkheid stralen ze een gelijkmatig licht uit. Op de lange weg naar de aarde wordt dat licht door gasbellen van richting veranderd, daarom lijkt het of ze fonkelen. Het licht van een ster is sneller onderweg dan al het andere. Echter, de sterren zijn zo ver weg, dat hun licht jaren nodig heeft om bij ons te komen. Wetenschappers kunnen met sterrenkijkers ver weg gelegen sterren zien, waarvan hun licht, op weg naar ons toe, nog in de tijd van de dinosaurus moet zijn geweest. Deze sterren dwalen in het oneindig ver verwijderde melkwegstelsel door de ruimte.

Melkweg

Een melkwegstelsel is een opeenstapeling van vele miljarden sterren, die draaien en gezamenlijk door de ruimte dwalen. In de ruimte zijn miljarden melkwegstelsels. Ook wij behoren tot een melkwegstelsel, de melkweg. Alle sterren, die je 's avonds aan de hemel kan zien, behoren tot de melkweg. Als we over de melkweg heen zouden kunnen vliegen, zouden we zien, dat het er als een spiraal uit ziet. Echter, de melkweg is zo ontzettend groot, dat we zelfs in de snelste raket nog duizenden jaren nodig zouden hebben, om het einde te bereiken.

Weersvoorspelling uit de ruimte

Hoe verder de mens tot de ruimte doordringt, des te belangrijker wordt een betrouwbare weersvoorspelling van de zon. Daarom is dus Stereo zo belangrijk. En op een dag zal dat net zo vanzelfsprekend zijn als de weerberichten op televisie.