Wormgaten: sciencefiction of realiteit?

Tijdreizen, één van de favoriete onderwerpen van het sciencefictiongenre. Tijdreizen is echter niet alleen een veel gebruikt thema in de sciencefiction, ook binnen de wetenschap is het een voorname kwestie. Voor wetenschappers gaat reizen in de tijd onlosmakelijk samen met wormgaten. Deze vormen niet alleen een belangrijke basis voor tijdreizen, ook zouden ze mogelijk cruciaal zijn voor het verbinden van universa.

De theorie van het wormgat

Een wormgat, ook wel een Einstein-Rosen brug genoemd, is een theoretische doorgang in de ruimtetijd. Hierbij zou een wormgat de mogelijkheid bieden tot het afleggen van enorme afstanden in het universum, of zelfs tussen verschillende universa, aan snelheden groter dan het licht.

Het bestaan van wormgaten werd in 1935 gepostuleerd door Albert Einstein en Nathan Rosen. Hiervoor baseerden de wetenschappers zich op de algemene relativiteitstheorie, die tevens ontwikkeld werd door Einstein. Deze voorspelde op basis van mathematische vergelijkingen het bestaan van de wormgaten. Een aantal van de uitkomsten van deze vergelijkingen suggereren zelfs dat zwarte gaten deel uitmaken van een wormgat.

Theoretisch gezien zou een wormgat opgebouwd zijn uit twee sferische monden die via een hals met elkaar zijn verbonden. De vorm van deze hals kan echter variëren van recht tot concaaf.

Reizen door een wormgat

Hoewel het theoretische bestaan van wormgaten reeds werd aangetoond, is er doorheen reizen nog altijd pure sciencefiction. Maar stel dat het toch mogelijk blijkt te zijn, welke zijn dan de problemen die dienen overbrugt te worden?

De grootte van het wormgat

Een eerste probleem dat wetenschappers dienen op te lossen is het feit dat wormgaten in het vroege universum enorm klein blijken te zijn. Zo klein dat zelfs een atoom er met moeite doorheen past. Maar er is hoop: aangezien het heelal blijft expanderen is het mogelijk dat ‘oudere’ wormgaten ook meer uitgetrokken zijn, waardoor grotere stukken materie erdoorheen passen.

De stabiliteit van het wormgat

De voorspelde Einstein-Rosenberg wormgaten blijken, volgens mathematische vergelijkingen, onvoldoende stabiel te zijn. Hierdoor zijn ze nutteloos om doorheen te reizen. Maar ook hier is er hoop.

In 1988 werd door middel van de algemene relativiteitstheorie aangetoond dat er mogelijk wormgaten bestaan die stabiel genoeg zijn om te gebruiken als doorgang. Een voorbeeld hiervan is het Morris-Thorne wormgat. Dit is een theoretisch wormgat waardoor een heen- en terugreis mogelijk blijkt te zijn. Een interessant aspect van zo’n wormgat is dat ze opengehouden worden door exotische materie. Dit laatste zijn partikels die niet onderhevig zijn aan de normale wetten van fysica. Hierdoor bezitten ze abnormale fysische eigenschappen zoals een negatieve massa en densiteit.

Wormgaten en tijdreizen

Wanneer de wetenschap het mysterie van reizen door een wormgat heeft ontrafelt, kan het goed zijn dat het enigma rond tijdreizen ook is opgelost. Dit komt omdat wormgaten de mogelijkheid bieden tot reizen in de tijd. Hierbij zouden de twee uiteinden van het wormgat op een specifieke manier ten opzichte van elkaar geroteerd moeten worden, waardoor er meer tijd aan het ene uiteinde is verstreken in vergelijking met het andere. Als gevolg hiervan gaat een potentiële reis doorheen een wormgat gepaard met reizen in de tijd.

Reizen naar een ander universum

Naast reizen in de tijd zouden wormgaten ook de mogelijkheid bieden tot reizen tussen verschillende universa. Deze merkwaardige veronderstelling, waarbij een wormgat de verbinding vormt tussen twee universa, is gebaseerd op de kwantummechanica. Hoewel er voor het reizen naar andere universa met behulp van wormgaten al een theoretische basis is, blijft het echter nog onduidelijk of dit in de werkelijkheid echt mogelijk is.