Voyager 1: het meest verafgelegen menselijke object ooit
De mens is altijd gefascineerd geweest omtrent wat er in en om de aarde afspeelt. Zo ook in de jaren zeventig van de vorige eeuw toen de NASA een imposant idee voor de bestudering van nabij gelegen planeten heeft ontplooid. Dit resulteerde in een immense hoeveelheid foto’s en data verkregen over de twee grootste planeten van ons zonnestelsel. De gebruikte satelliet geheten de Voyager 1 is momenteel het snelst vliegende en meest afgelegen door mensen gemaakt object dat er bestaat.
Voyager 1
Wanneer ging Voyager 1 van start?
In 1977 was de stand van de aarde ten opzichte van Jupiter en vervolgens Saturnus dermate gunstig dat een ruimtesonde is verstuurd om deze planeten van dichtbij te fotograferen. Omdat de planeten in verschillende banen draaien en met verschillende snelheden is het noodzakelijk dat de planeten allemaal aan dezelfde zijde van de
zon staan en daarbij in relatieve nabijheid. Die mogelijkheid was er destijds en daartoe heeft de NASA het grootschalige project opgestart met prachtige beelden als resultaat.
Doel van de missie
Een belangrijk doel van de missie was uiteraard de bestudering van de grootste hemellichamen bij ons in de nabijheid. Toch wist men reeds bij het opstarten van het project dat de satelliet eveneens een vertegenwoordiging van onze
maatschappij is zoals we die kennen. We weten nooit of het ver in de
toekomst buitenaards leven passeert en dus is de bekende gouden plaat met Sounds of Earth meegestuurd. Het houdt de primaire vorm van communicatie in – inclusief een welkomst boodschap in 55 talen - waarnaast de boodschap van ons leven in de vorm van een LP is meegestuurd. Het is dus een communicatiemiddel om op afstand met ons te communiceren, maar ook met anderen te gaan communiceren indien elders leven bestaat.
Verhoogde snelheid bij passage
De satelliet is op weg gestuurd met een Titan III raket, waarna het als eerste de grootste planeet van ons zonnestelsel bereikte: Jupiter. Omdat het een grote aantrekkingskracht heeft en de satelliet achter de planeet langs is gevlogen heeft het kunnen profiteren van centrifugale aantrekkingskracht, waardoor de eigen snelheid is opgelopen. Dit proces heeft zich nogmaals kunnen voltrekken bij het benaderen van de twee na grootste planeet Saturnus. Daarmee heeft het extra
momentum gekregen, waardoor de satelliet meer dan 61.000 km/uur reist.
In 13 min de aarde voorbij
De topsnelheid van de satelliet is dermate hoog dat het de aarde in geen kwartier kan passeren. Een trip naar de maan zou met die snelheid in 5,5 uur uur gereed zijn. Door die snelheid kan er dus een grote afstand in relatief weinig tijd worden afgelegd zonder dat er een rem op de satelliet zit. Omdat het apparaat in de ruimte rondvliegt wordt het door niets tegengehouden. De leegte van de ruimte zorgt ervoor dat de snelheid wordt behouden, behoudens eventuele zwaartekracht aantrekking door andere hemellichamen. In een jaar tijd kan het 534 miljoen kilometer afleggen.
Technologisch hoogstandje
In de vorige eeuw was het versturen van de Voyager een grote technologische vooruitgang. Toen had men nog niet de beschikking over geavanceerde technologie met supersnelle computers en moest alles worden bereikt met wat men kon. Daarmee maakt het de prestatie des te groter aangezien de Voyager momenteel nog steeds operatief is. Ook nu worden nog steeds beelden van de aarde van 18 miljard kilometer en verder teruggestuurd, zodat die informatie na 33 uur op aarde wordt ontvangen. Tot dusver vormt het een belangrijke stap in ons technologische kunnen waar de maatschappij veel profijt uit heeft kunnen halen. Inmiddels heeft de satelliet de grens van de interstellaire grens van ons zonnestelsel bereikt, waardoor de mate van achtergrondstraling toeneemt door het wegvallen van de bescherming van de zon.
Twee na verste object ooit
Uiteraard bestaat er ook een twee na verste object in de ruimte. Een paar maand na het versturen van de eerste satelliet is nummer 2 ook verstuurd. Deze bezocht naast Jupiter en Saturnus eveneens Uranus en Neptunus (een mogelijkheid dat slechts één keer in de 175 jaar voorkomt). Toch is de snelheid van Voyager 2 beduidend minder en dus is en blijft Voyager 1 voor alsnog het meest verafgelegen object ooit gemaakt door de mens.
Lees verder