Naar de maan: Apollo-7, de eerste bemande vlucht

Nog voor het einde van het decennium zal er een man op de maan landen, had president John F. Kennedy beloofd, dus vóór 1 januari 1970. De tijd begon in januari 1967 te dringen, zeker toen een noodlottig ongeluk de bemanning van Apollo 1 fataal werd. Zou het Apollo-project nog kunnen slagen en daadwerkelijk een man op de maan zetten? Met Apollo-7 pakte NASA de draad van de bemande vluchten weer op.

Een flinke tegenslag voor het Apollo-project

De brand in Apollo-1, die op 27 januari 1967 aan drie bemanningsleden het leven kostte, zette het hele Apollo-project op losse schroeven. Er kwamen vanuit het publiek maar ook vanuit de politiek vragen. Was het hele project technisch eigenlijk wel uitvoerbaar? Moest er nog wel worden doorgegaan met dit pretentieuze en geldverslindende project, nu er zelfs doden vielen? Natuurlijk was in een dergelijk project het risico voor de betrokkenen altijd aanwezig, maar als er dan daadwerkelijk slachtoffers vallen is er de kans dat de publieke opinie én de geldschieters in de politiek hun standpunten drastisch veranderen. Het uitgebreide in intensieve onderzoek dat na de brand in Apollo 1 werd gedaan bracht een aantal fouten aan het licht, die samen het fatale gevolg hadden gehad. Het werd ook duidelijk dat de ambitie, de wil om verder te gaan en te leren van de fouten, groter was dan de roep om het programma te stoppen. Apollo ging door, er zouden weer bemande vluchten komen. Bovendien zou de maan nog bereikt kunnen worden voor het decennium afgelopen zou zijn.

Missiedoelen van Apollo-7

De brand in Apollo 1 maakte de capsule onbruikbaar. Bovendien moest deze omwille van het onderzoek helemaal uit elkaar worden gehaald, om alle onderdelen te testen op hun deugdelijkheid. Herhaling van een ramp moest absoluut voorkomen worden. Het betekende ook, dat de missiedoelen die aan Apollo 1 zaten, moesten worden opgeschoven naar een latere missie. Eerst zouden nieuwe en onbemande vluchten nodig zijn om aangebrachte verbeteringen te testen.

De bemanning van Apollo 7

Een aantal testvluchten verder zou Apollo-7 weer een bemande vlucht worden, met in hoofdzaak de missiedoelen die aanvankelijk voor Apollo-1 bedoeld waren geweest. De bemanning van Apollo 7 bestond uit commandant Wally Schirra, piloot Donn Eisele en de piloot van de maanlander Walter Cunningham. Overigens werd een maanlander op deze vlucht nog niet meegenomen.

De vlucht van Apollo 7

Op 11 oktober 1968, ruim anderhalf jaar na de noodlottige Apollo 1, ging de bemande ruimtevaart een nieuwe fase in met de lancering van Apollo-7. De lancering vond plaats vanaf Cape Kennedy in Florida. Nooit eerder was een driekoppige Amerikaanse bemanning aan boord geweest van een ruimtetoestel. De lancering van Apollo-7, op een Saturn 1B-draagraket, verliep zonder problemen. Na zes minuten was al een hoogte van 200 kilometer bereikt.

De missie

De bemanning van Apollo 7 had als belangrijke taken om de Commandomodule, de Command Service Module, ofwel de CMS) uit te testen. Omdat voor een maanvlucht het belangrijk was dat er gekoppeld kon worden met een ander toestel, namelijk de maanlander, moest Apollo 7 ook het koppelen testen tussen de commandomodule en, bij gebrek aan een maanlander, de Saturnus 1B-raket. Bovendien vond tijdens deze vlucht een nieuw unicum plaats: de eerste live-televisie-uitzending vanuit de ruimte.

Einde van de missie

Na tien dagen, twintig uur en negen minuten kwam de missie en de vlucht van Apollo 7 ten einde. Op 22 oktober 1968 kwam de capsule van Apollo 7 neer in de Atlantische oceaan en werd vervolgens opgepikt door de U.S.S. Essex, die bemanning en capsule aan boord nam. Wie de commandomodule van Apollo 7 graag in het echt wil bekijken, dat kan. Hij wordt tentoongesteld in Dallas (Texas), in het Frontiers of Flight Museum. Voor de capsule was het, zoals gebruikelijk, een éénmalige vlucht. Ook de bemanningsleden zouden niet in een latere vlucht nogmaals in de ruimte komen.

Wat NASA betreft: Geslaagd!

Natuurlijk was deze missie, na Apollo 1 en de lange onderbreking van het Apolloprogramma, met spanningen omgeven. Maar gelukkig werden alle technische doelen volledig gehaald, de missie was een compleet succes. En dat gaf NASA, maar ook het publiek, het vertrouwen dat het met Apollo toch nog goed zou komen. NASA zou de volgende vlucht, Apollo 8, daardoor al twee maanden later kunnen uitvoeren. En, naar zou blijken, met een historische bestemming.