Maan verdwijnt van de aarde
De maan wentelt langzaam van de aarde af. Met 3.8 centimeter per jaar is dit niet veel maar heeft op de hele lange duur wel degelijk invloed op de aarde en op het leven op aarde. Moeten we al gaan zoeken naar een andere bewoonbare planeet?Ieder jaar 3.8 van de aarde
De maan valt continue om de aarde heen. Door de aantrekkingskracht van de aarde valt de maan niet in een rechte lijn maar in een gebogen lijn om de aarde. De maan staat ieder jaar 3.8 cm meer van de aarde af, dit heeft als gevolg dat de rotatie van de aarde op een gegeven moment ook veranderd. De maan zorgt ervoor dat de draaias van de aarde niet veranderd. Wanneer de maan verdwijnt, zouden eb en vloed met tweederde in kracht afnemen. De jaargetijden die we nu kennen zoals de zomer, herfst, winter en herfst,veranderd dan ook door de jaren heen. Er komen daardoor veel grotere verschillen tussen de zomer en de winter, zoals mars ook zulke grote verschillen heeft gehad. De komende miljoenen jaren gaat dit nog niet gebeuren. wanneer dit wel gaat gebeuren, dan zou de aarde waarschijnlijk ook uit zijn baan getrokken worden en is het verdwijnen van de maan niet meer zo belangrijk. Wanneer dit allemaal gebeurt, is het nog maar de vraag of er nog leven op aarde is. Of het leven zal zich dan aan gaan passen zoals het al eeuwenlang doet. In het geval van mars is de planeet totaal onbewoonbaar geworden, terwijl er misschien wel ooit leven op mars is geweest. Waarom men dit denkt, is omdat er water op mars is gevonden. En waar water is, is leven mogelijk.Laserlicht
Om te meten wat de positie van de maan is, kan men gebruik maken van laserlicht. Deze laser wordt geprojecteerd op reflectoren die in de jaren 60 geplaatst zijn door de NASA. De reflectoren zijn ongeveer zo groot als een reiskoffer. Er staan er in totaal vijf op de maan. Vanuit een telescoop die op aarde staan, schiet men een laserlicht naar de maan. In het begin is dit licht nog heel fijn,maar door de atmosfeer verbreed deze zich tot wel twee kilometer. De reflectoren kaatsen het lucht weer terug naar de aarde. Doordat het licht zo verspreid is, is dit een stuk minder dan dat er vanuit de aarde is verstuurd.Met een sterkte van 1 miljoen watt komt er voldoende licht terug op de aarde om metingen te verrichten. Deze metingen zijn op de millimeter nauwkeurig,en dus het meest betrouwbaar. In het verleden werd ook wel gammastralen gemeten,maar doordat de draairadius van de maan erg verschild was dit niet zo betrouwbaar dan de huidige techniek.
